her-denking

In aarzeling van licht uit nacht gekropen, vogels
weten daar hun eerste zinnen wonen, verzoenen verte
met onschuldige leegte van het later, verscholen
in wat dageraad heet, of in het broze van het onbestemde.

Besneeuwd, bevroren, met wintergaten in ’t geheugen
waar jij met weinig letters het vergeten overschrijft,
spel ik een irrealis van achterlaten met voor een habbekrats
wezens als demonen opgedolven, verguld, verheven

in het dal van koningen, gebalsemd en op altaren bijgezet.
Onmacht verkocht met gesoldeerde woede, het soortelijk
gewicht van tranen als lettersaus op papier uitgesmeerd:
burgers boeren en braken, een intens bewijs van medeleven.

Een psalm in nachtelijk donker tekent reeds je schaduw.
‘De gouden zon, alwetend waar zij schuil moet gaan.’
Woordeloos worden want uw engelen zijn als wind,
als vuurvlammen uw dienaren die herinnering heten

en tergend traag intens door mijn schraalheid breken,
( -een te grote luminantie kan men mij verwijten, ja-)
ogenblikken als jaren of eeuwen weerkaatsen, projectie
van volmaakt geronde schoonheid op mijn vlakke ziel.

werken van Bob Clyat en Marta Kiss (USA)