Hij was nog een tiener, negentien, Johann Carl Friedrich Gauss, toen hij op 30 mei 1796, de manier ontdekte om een regelmatige zeventienhoek, of ‘heptadecagoon’, te maken.
Later, in 1832 werd er zelfs een 257-hoek geconstrueerd maar zelfs op latere leeftijd beschouwde Gauss zijn zeventienhoek nog altijd als één van zijn grootste prestaties.
Hij wilde er zelfs eentje als grafsteen hebben, maar de steenhouwer weigerde want  zo’n zeventienhoek was veel te moeilijk om te maken en zou er als een cirkel uitzien. Ook een steenhouwer heeft zijn fierheid.

 In 1801, op nieuwjaarsdag,  ontdekte de Siciliaanse astronoom Giuseppi Piazzi de dwergplaneet Ceres waar 24 collegae driftig naar op zoek waren. Nog voor hij zijn vondst kon bewijzen was Ceres te dicht bij de Zon om zijn observaties te bevestigen.
Het was datzelfde wonderkind Gauss dat in enkele weken de baan van de dwergplaneet voorspelde en jawel, de laatste dag van 1801 vonden Zach en Heinrich Wilhelm Olbers Ceres dichtbij de voorspelde locatie.
In september 2015 maakte de ruimtesonde Dawn foto’s van deze geheimzinnige dwerg die zelfs een lichtgevende ‘ijsvulkaan’ zou bezitten (Ahuna Mons, 4km hoog en 17 kilometer lang) en zelfs een zwakke veranderlijke atmosfeer.
In Science van 2 september 2016 wordt ze bijna lyrisch beschreven:

‘On 6 March 2015, Dawn arrived at Ceres to find a dark, desiccated surface punctuated by small, bright areas. Parts of Ceres’ surface are heavily cratered, but the largest expected craters are absent. Ceres appears gravitationally relaxed at only the longest wavelengths, implying a mechanically strong lithosphere with a weaker deep interior. Ceres’ dry exterior displays hydroxylated silicates, including ammoniated clays of endogenous origin. The possibility of abundant volatiles at depth is supported by geomorphologic features such as flat crater floors with pits, lobate flows of materials, and a singular mountain that appears to be an extrusive cryovolcanic dome. On one occasion, Ceres temporarily interacted with the solar wind, producing a bow shock accelerating electrons to energies of tens of kilovolts.’

Zo zie je dat het ontwerpen en uitvoeren van een zeventienhoek de blik op het universum niet uitsluit, integendeel.