Toevallig wilde ik mijn bijdrage vergelijken met een ‘beeldenstorm’, al bedoelde ik met het werk van Inas Al-soqi, kunstenares met Palestijnse en Roemeense achtergrond, iets heel anders dan de nogal letterlijke herhaling van reeds eerder historische beeldenstormers, waar het geweld het steeds haalde op de al dan niet nobele bedoelingen, en de wijze van verontwaardiging eerder aansloot bij wat men wilde veroordelen dan de weg open te maken voor een verbeterde of vragende versie van de geschiedenis en haar verloop.
Humor is een kostbaar wapen. (al hebben sommigen het zelfs daarop gemunt, een verschijnsel dat bij ‘heilige’ oorlogen wel eens voorkomt.)
Haar hand gesneden collages (dit in tegenstelling met de digitale mogelijheden)
maken gebruik van erfgoed en culturele diversiteit die ze vaak als een ware beeldenstorm componeert waar echter haar zin voor humor het haalt op kwetsende en/of brutale confrontaties.

Inas Al-soqi is a half Palestinian half Romanian woman with a unique sense of humour towards worldly sensibilities. Al-soqi is a heritage-driven artist who works with the cultural diversity she encounters in her trips around the world. During her studies at The School of the Museum of Fine Arts at Tufts University (Boston), she received a solid education in painting, drawing, printmaking, collage work, and art history. Strengthened by a variety of residencies around the world to deepen her techniques and knowledge.

Her collages play with the dichotomy between the sanctioned and the unsanctioned, and that of folk and fine art. They deliver an endearing form of satire as they express an ironic interpretation of class and nobility. The composition of her work addresses the following themes: Eastern culture, Arab culture, early colonial federalism, and violence against women.

Haar collages spelen met de dichotomie tussen het geoorloofde en het ongeoorloofde en die tussen volkskunst en de schone kunsten. Door het gebruik van vluchtige, alledaagse beelden levert zij kritiek op systemen met ironische en satirische interpretaties van maatschappelijke standen en elites. Ze wordt hierbij geïnspireerd door collagekunstenaars als John Heartfield en Hannah Höch. De volgende thema’s komen voor in haar werk: oosterse cultuur, Arabische cultuur, vroeg-koloniaal federalisme en geweld tegen vrouwen. (vrijetijd A’dam)

Haar werk getuigt van een merkwaardige visuele beheersing: kleurcombinaties, opstelling, verhoudingen en samenspel getuigen van vakmanschap en artistiek kunnen dat ver uitsteekt boven de vaak snel in elkaar geflanste collages die het van gekke combinaties en oppervlakkige vondsten moeten hebben. Haar composities zijn een feest voor het oog. De onderdelen worden werkelijk nieuw basismateriaal waarmee ze beelden opbouwt die een verdiepte werkelijkheid tonen achter de soms banale of publicitaire onderdelen. Kijk naar de spelende kinderen voor de ‘trein’ die bevolkt is met hun uitgegroeide soort die het van ander ‘speelgoed’ moet of moest hebben.

‘Constantly learning a new language and trying to find a place for myself has definitely pushed me towards art. Other activities in school and outside involved the group; the thing about art is that you could stay forever alone in a room and never run out of ideas.’

“My story, the one of an immigrant, is the story of many around here. It’s something I relate to very strongly. I’ve always had an accent, and even though I’ve lived in the States for 15 years – basically half my life – I still get asked where I’m from every single day, and it makes me want to scream. They might ask that question here in Amsterdam as well, but it’s less accusing. It’s ok to be an immigrant here, if you see this as your home, it’s your home. I’m never allowed to feel at home in New York, you’re always a foreigner. They forget that the USA is just a 300-year old country, and that everyone is from somewhere else. And with this idiot in power, it’s almost like being racist is accepted and that’s terrifying. It happens here as well, I’m sure, but it could never gain ground like it does in the States. In the end, you go to a coffee shop and see a tall Dutch man sitting next to an Arab, sitting next to a black guy with dreads sitting next to a Spanish dude, sharing a joint.”

https://www.inasart.com/