Het begrip ‘shifting otherness‘ komt uit een mooi vers van George Eliot, pen-name van Mary Ann Evans. ‘I Grant You Ample Leave’
Mary Ann Evans, known better by her pen name George Eliot, was born on November 22, 1819, in Nuneaton, Warwickshire, England. She is best remembered for her novel Middlemarch (William Blackwood and Sons, 1871), regarded as one of the most important literary works of the Victorian era. She died on December 22, 1880. (Poem a day)
Ik las het op een donkere zondagmiddag als ‘gids’ voor een kleine denk-dwaal-wandeling die bij het mooie werk van de Amerikaanse beeldhouwer David Smith (1906-1955) begonnen was. Vast besloten niet te veel over beide levens van deze boeiende mensen uit te weiden liet ik me gewoon leiden door beelden en ideeën die dergelijke associaties kunnen oproepen.
I Grant You Ample Leave
George Eliot
“I grant you ample leave
To use the hoary formula ‘I am’
Naming the emptiness where thought is not;
But fill the void with definition, ‘I’
Will be no more a datum than the words
You link false inference with, the ‘Since’ & ‘so’
That, true or not, make up the atom-whirl.
Resolve your ‘Ego,’ it is all one web
With vibrant ether clotted into worlds:
Your subject, self, or self-assertive ‘I’
Turns nought but object, melts to molecules,
Is stripped from naked Being with the rest
Of those rag-garments named the Universe.
Or if, in strife to keep your ‘Ego’ strong
You make it weaver of the etherial light,
Space, motion, solids & the dream of Time—
Why, still ’tis Being looking from the dark,
The core, the centre of your consciousness,
That notes your bubble-world: sense, pleasure, pain,
What are they but a shifting otherness,
Phantasmal flux of moments?—”
Ik geef je ruimschoots toestemming
George Eliot
"Ik geef je ruimschoots toestemming
Om de oude formule 'Ik ben' te gebruiken
om de leegte te benoemen waar gedachte niet is;
Maar vul de leegte met definitie, 'ik'
Zal niet meer een datum zijn dan de woorden
Waarmee je valse conclusies verbindt, de 'Sinds' & 'dus'.
die, waar of niet, de atoom-wervel verzinnen.
Los je 'Ego' op, het is allemaal één web
Met levendige ether samengeklonterd in werelden:
Je onderwerp, zelf, of zelf-assertieve 'ik'
Wordt niets anders dan een object, smelt tot moleculen,
Wordt ontdaan van het naakte Zijn met de rest
Van die voddenkleding genaamd het Universum.
Of als, in strijd om je 'Ego' sterk te houden
Maak je het wever van het etherisch licht,
Ruimte, beweging, vaste stoffen & de droom van Tijd-
Waarom, nog steeds is het Zijn kijkend vanuit het donker,
De kern, het centrum van je bewustzijn,
Dat jouw bubbel-wereld noteert: gevoel, plezier, pijn,
Wat zijn ze anders dan een verschuivend anders zijn,
Fantasie-stroom van momenten?-"
Stella Pratt-Smith, assistant professor of English at Fort Hays State University, contra Paris’s belief that the poem is simply a monologue, writes, “Comprised of a mere twenty-one lines of blank verse, ‘I Grant You Ample Leave’ is an expert contraction—a distillation, even—of the powerful realism, science and philosophy that features throughout Eliot’s novels. It is more singularly introspective than many of her other works; the focus appears to be on Eliot’s own mind, rather than the activities and thoughts of fictional characters, which makes it unusually intimate, immediate and personal. At the same time, it is also keenly scientific in its intent. [. . .] [T]he poem displays her impatience with equating brain activity too easily with the unknowns of the self, in the absence of more convenient or available explanations.” (poem-a-day )
Stella Pratt-Smith, assistent-professor Engels aan de Fort Hays State University, contra Paris' overtuiging dat het gedicht gewoon een monoloog is, schrijft: "Bestaande uit slechts eenentwintig regels blank vers is 'I Grant You Ample Leave' een deskundige samentrekking - een distillatie zelfs - van het krachtige realisme, de wetenschap en de filosofie die in Eliot's romans terugkomen. Het is meer in zichzelf gekeerd dan veel van haar andere werken; de nadruk lijkt te liggen op Eliot's eigen geest in plaats van op de activiteiten en gedachten van fictieve personages, wat het ongewoon intiem, direct en persoonlijk maakt. Tegelijkertijd is het ook zeer wetenschappelijk van opzet. Het gedicht toont haar ongeduld om hersenactiviteit te gemakkelijk gelijk te stellen met de onbekendheden van het zelf, bij gebrek aan meer geschikte of beschikbare verklaringen."
Dat ‘verschuivende anders-zijn-worden’, hoe het zowel bij de schrijfster als bij de beeldhouwer de zoektocht bepaalt. Wat je gewend bent, verschuif je of wordt in je leven voortdurend verschoven.
“Sometimes when I start a sculpture I begin with only a realized part; the rest is travel to be unfolded, much in the order of a dream.” — David Smith 'De taal is slechts licht, dat breekt op het oppervlak van de diepte van het ongesprokene.' Speech is but broken light upon the depth of the unspoken. -George Eliot alias Mary Anne Evans Bron: Impressions of Theophrastus Such (1879)
“Er komt een verkiezing aan. Men heeft de universele vrede uitgeroepen en de vossen hebben er oprecht belang bij het leven van het pluimvee te verlengen.” Origineel: “An election is coming. Universal peace is declared, and the foxes have a sincere interest in prolonging the lives of the poultry.” Bron: Felix Holt, the Radical (1866)
“George Eliot of Mary Anne Evans (22/11/1819 – 22/12/1880) leefde openlijk samen met een getrouwde man, sprak behalve Frans en Duits ook Latijn, Grieks en Hebreeuws; ze vertaalde de Ethica van Spinoza; en was redacteur van het huisblad van de Philosophical Radicals voor ze op haar 40ste romans begon te schrijven: o.m. Daniel Deronda, The Mill on the Floss en Middlemarch. Boeken waarin ze via haar personages onderzocht hoe we een goed leven kunnen leiden zonder God. De mensen in haar boeken vergissen zich, spiegelen zichzelf iets voor, weten niet wat hun motiveert, en botsen zacht of onzacht tegen de werkelijkheid aan. George Eliot schreef romans vol begrip voor het menselijk gestuntel. Zijn de existentiële vragen die ze in haar verhalen gooide, nog van toepassing op ons, 21ste eeuwers?” (Kaat Wils)
Beluister een boeiende podcast bij Klara:
Het verschuivende ‘anders-worden’ was een vertrekpunt om twee bijzondere mensen te benaderen in de hoop dat de lezer(es), net zoals de auteur dat deed, op zoek gaat naar leven en werk van deze twee kunstenaars. Of hoe een vers en enkele foto’s je nieuwsgierig kunnen maken en je de donkere zondag met het licht van merkwaardige mensen uit verschillende tijden kunt vullen. En zoals George Eliot schrijft ‘Our thoughts are often worse than we are‘, kunnen zij gelukkig ook vele andere kanten uitgaan en ons troosten met woord en werk van zieners(essen) zoals gezegd in deze quote van George Eliot:
“In onszelf bevinden zich grote delen onontdekt land.” “There is a great deal of unmapped country within us.” (bron: Daniel Deronda (1876) Book 3, Ch. 24)
My father put his sculptures in our fields so that he could look at each work in relation to the natural world of the mountains and sky and also to its fellow sculptures. Again and again, he referred to his "work stream"; each work of art being as a vessel filled from the stream while never wholly separate. I understand his term to mean the flow of his identity made physically manifest--the process by which images and ideas from decades or days before inform a work in progress or yet to be made. David Smith's fields as a place for the dialogue between sculptures evolved from his creative process, from an interplay between nature and the artist's own nature. The artist's identity makes its mark as a stream carves its channel into a mountainside. - Candida Smith (daughter)
Bezoek ook:
https://www.galleriesnow.net/shows/david-smith-four-sculptures/
Virginia Woolf : “Als we ons alles wat George Eliot aandurfde en bereikte voor de geest halen, hoe ze alle obstakels als sekse en conventie, omzette in meer kennis en meer vrijheid, moeten we alle mogelijke laurier- en rozenkransen op haar graf leggen.”
In de stilte 
.jpg){kind=link}