Wie goed kijkt, lees:
A POET OF THE WORLD.
Gevonden?
In dit kijkboek van knipsels, schilfers,
plaatjes en fragmenten
vind je het uitgangspunt
waar Tigris en Eufraat samenvloeien,
waar de tuin van Eden zou geweest zijn.
Perzië.
Iran.
Geboren in 1962 in Khomein,
de schilder ESMAELIPOUR ALI.
Hield de Schepper van gebrande kleuren
toen hij uit zijn verwarde gedachten
hier
de tuin van Eden fantaseerde?
Hijzelf noemt dit zelfportret ‘In the middle of nowhere’.
Wat een mooi synoniem voor tuin van Eden zou kunnen zijn.
Interview with myself.
Bloemen op een stoel
voor de buitenmuur.
Ik ben afwezig
en mijn woorden
bijna altijd
misbegrepen
zijn als bloemen
voor jou
achtergebleven.
Op de muur
de landkaarten
waar wij samen zouden wonen.
De woestijnen
zouden wij in tuinen betoveren.
En de nacht met een kus bezweren.
Voor elke kus
vertel ik een lang verhaal
jij luistert,
terwijl ik in je ogen
achterblijf.
Op de trappen
naar je hart
is elke nacht
een vrucht
of licht
geworden
Twee peren
zachte vijgen
herinnering
aan de honing van je lippen.
Wie wil vluchten
wordt
door bloesems
gevangen genomen.
Boven is de straat
waar we elkaar
niet herkennen.
Twee jongens
wacht de galg.
En onze broeders
in het westen
denken aan andere olie
dan de honinggele
waarmee ik jou tot mijn koning zalf.
Ik hou niet van gebeden
of ze zouden in de moskee
van je armen
gepreveld mogen worden.
In mijn koffer
de oude radio
en granaatappelen
een sluier
om je toe te dekken.
Hoe lang ben ik al dood?
Hoe lang geleden
is de kamer waar wie sliepen
door jou verlaten
onder hoongelach
en verdroogde
vonissen?
Maar zelfs de doden
hebben een geheugen
Het roept in de nacht
met de uilen
en Gabriël
hangt je als een sterretje
aan de avondhemel.
Reflectie
Weerspiegeling
en terugdenken
de tweeling in hetzelfde woord.
Ik dacht met jou
naar de diepte te duiken
maar we maakten een buiklanding
in het slijk.
Foute weerspiegeling dus.
Het gebeurt
dat iemand in een regenplas
de wolken bereikt
een lieveling van Allah.
Maar jij was mijn vriendje
en al waren je schouderlijnen
het onuitspreekbare
zijn volgelingen
zouden je in hun netten strikken
en je naaktheid
met schaamte bedekken.
Painting and I
are a narrative
sometimes beautiful and sweet
sometimes bitter.
Sometimes an unsaid truth
and sometimes a hidden lie.
We are sometimes mysterious and vague
and sometimes simple and fluent.
And finally,
I live, breathe and gain energy by Painting.
Esmaelipour Ali
