INTRODUCTIE

De Zwitserse gebochelte
valt minder op in zijn landschap
dan de Kempische bultenaar.

Het rode kruis
heeft niet voor niets zijn hoofdzetel in Genève.

En een maatje meer im Lederhose
of de bolle kaken bij ’t alpenhoornblazen
-uit beiden kan hetzelfde toeten de lucht besmetten-
zelfs een financieel gezwel
wordt hier zelden als onnatuurlijk beschreven.

Een zwangere vrouw zal er heilig zijn
ja, ook een appel
een appel op het hoofd van zijn kind
spaarde Willem
terwijl hij zijn zoontje tussen de ogen schoot
(laat U niet misleiden door een andere versie!)

Enfin,

Alles wat een buik heeft of gezwollen is
of met eeuwige sneeuw de tijd trotseert
mag op de liefde van het volk rekenen.

Hoe anders is het, hier ten lande.
Rivieren gaan er traag hun gang.

Geen groot gedruis maar eerder pure romantiek.
Het platte land biedt immers plaats
voor wie zijn gezellin ten dans wil voeren.

Het Poolse personeel is nog goedkoop,
de zotte wind zorgt voor de juiste melodie.

Hier is magerte de baas,
wie zich verheft zal als inciviek gebrandmerkt worden.

Tot aan de heuvels hebben we een grens getrokken,
wars van elke hoogte, is zeeziekte onze trots.

Over de reling hangend spuwen we graag op elkanders kop.

Komaan vrienden, het was maar voor de grap!
Zoveel vrolijkheid
zal aanstekelijk werken.

Melancholie is voor de intellectuelen!