29.

Of beide heren haar nieuwsgierigheid hadden gewekt toen ze het daarstraks over een ‘verrassing’ hadden? ‘Deze wonderlijke vrouw heeft haar nieuwsgierigheid bijzonder goed onder controle,’ zei Emile terwijl hij haar vragend aankeek. ‘Wat wij de vrouwelijke natuur verwijten siert haar ook, chèr ami. Of beter gezegd, wij buiten graag hun zogezegde tekorten uit. Wij wekken hun nieuwsgierigheid op, genieten van hun ontdekkingsdrang en triomferen tenslotte als wij zoals de goochelaar met een brede zwaai onze verrassing uit het niets te voorschijn toveren. Voor god spelen ligt ons bijzonder goed, dat dient gezegd.’ ‘De heren denken vaak dat enkele kunstgrepen hun tekort aan verbeelding kunnen camoufleren, monsieur. Vrouwen spelen graag het spelletje mee. Pas dus op voor hun zogezegde onschuld.’

Het zou hem ten zeerste plezieren mocht zij hem met ‘Simon’ willen aanspreken, en die ‘onschuld’ wilde hij graag aan de kleine Léon voorbehouden, alhoewel hij bij zijn eigen kinderen al op jonge leeftijd die zogenaamde onschuld in twijfel moest trekken, listig als ze waren om hem naar hun kleine hand te zetten. Ervaring met kinderen had hij in elk geval. Vier uit zijn eerste huwelijk met Stéphanie, en het vijfde kind uit het tweede huwelijk met Marie-Adrienne zou in Augustus van dit jaar geboren worden. Jean, Eugène, Marie en Odile bij wiens geboorte de moeder het kraambed niet overleefde. Daarna een Simon, Charles, Louis en Jeanne en…de komende zoon of dochter wiens naam nog in de toekomst verborgen ligt.

En of hij de tijd had om voor die acht, en weldra negen te zorgen? Zijn oudste Jean Baptiste was al zo oud als Emilie. Zijn broer en twee zussen, allen de twintig voorbij,  hadden alleen nog zijn geld nodig en zo weinig mogelijk vaderlijke bemoeienissen. Zoon Simon, achttien, Charles zestien, en Louis vijftien zetten hun eerste stappen in de zo geheten grote-mensenwereld. Nakomertje Jeanne, acht jaar, was zijn lieveling die naar Adrienne’ s zeggen hem ten zeerste miste. Wat de toekomstige baby betrof, hij dacht dat dit eerder een goed geslaagde poging was om hem nog wel eens thuis te zien en zijn verworven kapitaal niet helemaal aan zijn nieuwe Stéphanie te verspillen.

‘Wie in zijn jonge jaren een Stéphanie heeft gekend en op de grens van vijftig in Spa een jonge vrouw met dezelfde naam ontmoet, mag in het lot geloven. Nu woont ze nog in Brussel maar in oktober zal ze als veuve Caron in de rue Auber haar intrek nemen, dichtbij de burelen van de Bassins houillers. Maman met de baby in Brussel, ma petite veuve à Paris. Ik hoop dat ik mijn gezelschap niet al te zeer heb gechockeerd met de bekentenissen van een man die te veel heeft gedronken en zelden of nooit over zijn gespleten hart kan spreken. Maar genoeg over mezelf. Tijd voor de surprise!’

Hij haalde uit zijn aktentas een gevouwen document, liet de tafel ontruimen, bestelde een nieuwe fles champagne, en plooide het lichtbruine papier open.
‘Chère Emilie, dit is bijzonder mooi werk van een vriend. En flamand: Hendrik Beyaert, enfant de Dieu en architect. Bouwt weldra in mijn geliefde vaderstad een nieuw station, en heeft in opdracht van de stad en met de centen van mijn Banque de Belgique dit optrekje ontworpen en…gebouwd op de nieuwe Boulevard du Nord in ons aller hoofdstad hier naast de deur ook wel eens Brussel genoemd. Nu de open riool van de Zenne overkapt is en het Noordelijk gedeelte bewoonbaar werd voor de bourgois-gentilhommes biedt zij haar gegoede burgers een aantal geprepareerde huizen aan waarvan dit exemplaar, nummer één is in alle betekenissen van het woord. Mijn goede vriend Jean Philippe, jullie vader en schoonvader zag deze woonst als een degelijke verblijfplaats voor het jonge gezin, zienswijze die ik steunde door de bovenste verdieping als kantoor in te calculeren en voor de aftrek van die investering jullie de rest van het huis kan aanbieden zodat jullie eindelijk de benen kunnen strekken al was het maar om mij en mijn medewerkers één keer per jaar van een flinke maaltijd te voorzien. Voilà.  Het huis van de katten. Voor de kat, de kater en talrijke miauwers die er naar hartelust kunnen stoeien. Emile maak plaats voor de nectar en vertel verder. Emilie, bezoek morgen L’ Escalier de Cristal. Deze man trakteert.’