Heb ik een vlucht spreeuwen gehuisvest in mijn zieke longen, vroeg de stervende.

een heilig boek uitgehoest,

over jouw lippen

het zout van krampachtige stilte gestrooid?

Je zweeg.

Ik herkende de plaatsen

waar gedroogde zielen jaren waren opgeprikt,

waar bidden vloeken is

en rechtvaardigen

je leven verletteren tot voorgeschreven karigheid.

Dacht je echt

jezelf te overschreeuwen

terwijl je wist

dat in de late stilte

wij al vergroeid waren

nog voor  bange ratten ons besnuffelden?

 

Je zweeg.

 

Thomas riep de jongens

die zijn ‘Spem in Alium’ zongen

en wij, levenloze kinderen

ons soortelijk gewicht in asters

op de vensterbanken zetten.

 

Er zijn zesduizend soorten zweefvliegjes,

wat denk je dan van ons te weten?

 

 

 

(Werk van Janet Cardiff, Luhring Augustine gallery NY )