Dat ben ik,
de man die langs de mistige Neva
op weg is naar huis
in het Sint Petersburg van 1913.
Pushkin ademt tijd uit
als roestige melancholie,
en Akhmatova
schildert schaduwen
op het bijzonder pure uur
waarin de zoute wind
de kleine bootjes naar de oever drukt.

Ik wacht tot de vrieskou
de weg naar jou vrijmaakt
en ik als oude Jezus
over het water kom.

Wonderen moet je niet verwachten.

Bovenste en onderste schilderij:  Langs de  Neva, Felix Valloton (1871-1925)