Enkele dagen
met hun voeten
in witte narcissen
zingen zij dit lied
van nutteloze schoonheid.

Geboorteschrei
van engelen en godenkinderen
scheurt de wintervliezen.

Geen vruchten
noch wijze lessen
geen lofzangen
of boetepsalmen,
maar van het puurste roze
de adem
waarmee het schone
wierookt.

Enkele dagen maar,
de onderste trap
naar het hemelrijk.

Zonder te bezwijmen
of elkaar te kussen
lopen wij voorbij.

(eigen foto’s)