ROTATIE

Ik voel de rotatie niet van de Aarde,
zelfs niet als ik de steden
achterwaarts zie bewegen
door het treinvenster,
een na een.

Zelfs niet als ik terugkeer
telkens weer naar dezelfde plaats
waar vogels de morgenden oppikken
met hun bekken en ze openspreiden
als nieuwe cirkels van licht.

Zelfs niet als ik slaap
en jou levend zie in mijn droom
en dan wakker wetend dat de doden
nu niet opstaan uit hun dood.

Zelfs niet als ik mezelf
hetzelfde hoor zeggen keer op keer
alsof deze woorden roeiriemen waren
snijdend door de rivier
die we de een na de ander doorkruisen
met onze onvertelde verhalen
naar diezelfde kust, in stilte.

ROTATION

I don’t feel the rotation of the Earth,
not even when I see
the cities moving backward
through the train’s window,
one by one.

Not even when I return
each time to the same place
where birds pick up the mornings
with their beaks and spread them away
as new circles of light.

Not even when I sleep
and see you alive in my dream
and then wake knowing the dead
didn’t rise yet from their death.

Not even when I find myself
saying the same thing over and over
as if those words were oars
cutting through a river
we cross in turns
with our untold stories
to that same shore, in silence.

A Poem by Dunya Mikhail
From Her Collection In ‘Her Feminine Sign’

Dunya Mikhail was born in Iraq (Baghdad) in 1965 and came to the United States thirty years later. She’s renowned in the Arab world for her subversive, innovative, and satirical poetry. After graduation from the University of Baghdad, she worked as a journalist and translator for the Baghdad Observer. Facing censorship and interrogation, she left Iraq, first to Jordan and then to America (Detroit).

Welcome

In an NPR interview, Mikhail said, “I feel that poetry is not medicine- it’s an X-ray. It helps you see the wound and understand it. We all feel alienated because of this continues violence in the world. We feel alone, but we feel also together. So we resort to poetry as a possibility for survival. However, to say I survived is not so final. We wake up to find that the war survived with us.”