De kleine, verdrukte, bijna helemaal vergeten medemens, samen met met de landschappen waar licht en atmosfeer het onderwerp zijn, zo zou je de onderwerpen van de Catalaanse schilder Isidre (Isidro) Nonell kunnen samenvatten.

The oil paintings show the influence of impressionism and pointillism expressed in a new way. Thick strokes layered one after another do not quite mix colors in the eye, leaving a directness of emotion. His subjects, most often women, were the overlooked and marginalized– poor women (often with children), gypsies, wounded soldiers repatriated from the Cuban war, and people suffering from cretinism.

Natuurlijk brengen dergelijke onderwerpen weinig geld op, en al helemaal geen naam en faam. De armen, de zogenaamde gekken, mensen met cretinisme, en gypsies, al het volk dat zich op de rand van de maatschappij beweegt, het zijn niet dadelijk figuren om in dure salons of bij sjieke kunsthandelaren de koper te overtuigen.

From a very early age he showed aptitude for drawing and between 1884 and 1892 he received his firts lessons from artists such as Josep Miraben, Gabriel Martínez Altés and Lluís Graner. During the academic years 1893-1894 and 1894-1895 he attended the “Escola de Belles Arts de Barcelona” ( Fine Arts School of Barcelona) where he met Joaquim Mir, Ricard Canals, Ramón Pichot, Juli Vallmitjana, Adrià Gual and Joaquin Sunyer who were school friends and at the same time they shared the same artistic interests: the landscape painting, interest for the light, and atmospheric effects. Together they went to painting excursions to the outskirts of Barcelona where they practised a half impressionist style, often with warm tones, for this reason they received the name “Saffron Group” or “Sant Martí Group” because this was of the name of the municipilaty next to Barcelona where they used to paint.

Geen goedkope emoties, minder nog het leed of eenzaamheid uitvergroten. Wel het uitzichtloze, de werkelijkheid zoals ze in en buiten de steden te zien was en waarvoor graag de blik werd afgewend. De invloed van Japanse prenten is hierboven duidelijk zichtbaar.

In this definitive version of a cretin with his son in a snow-covered landscape, framed by the Romanesque church of Sant Pere d’Escunyau, in the vall d’Aran, it is very especially evident the influence of the Japanese prints.

Hij ging ook naar Parijs waar hij zich aan zijn zelf gekozen thematiek vasthield. Wel zag je zijn stijl veranderen omdat het werk van Toulouse-Lautrec hem inspireerde. Hij had er beroemd kunnen worden als hij op de voorstellen van de bekende kunstverzamelaar Paul Durand-Ruel was ingegaan die erg uit was op folkloristische Spaanse scenes die toen erg in waren. Ondanks de verschillende ‘Salons’ waaraan hij deelnam in Parijs en zijn kennismaking met de jonge Picasso, keerde hij in 1900 als vrij onbekende kunstenaar terug naar zijn heimatstad Barcelona.

Al riep Isidri uit: ‘Jo pinto i prou’ (Ik schilder en basta) toch trok hij zich de volgende jaren meer en meer terug uit het openbare leven. Hij stierf in 1911 op 38-jarige leeftijd aan typhus.

Er is ook de zachtheid in het verdonkeren van de atmosfeer waarin het portret een zekere melancholie uitstraalt door houding en kleurgebruik. Een portret is voor hem niet dadelijk een zoeken naar gelijkenissen met het model maar een treffen van een sfeer waarin en het karakter, en uiterlijk samenvloeien in een rustige aanwezigheid waar lang naar kan gekeken worden.