A group of British soldiers, wearing uniform and carrying their kit, stand at the canteen on a platform of a railway station. They are holding mugs, smoking and chatting with a table full of mugs to the left. Most of the men where Scottish-style bonnet caps.

De aankomst van de ‘verlof-trein’ in Victoria Station tijdens de eerste wereldoorlog. Een opdracht was het. Hijzelf, Bernard Meninsky was in 1891 in Konotop, Oekraïne geboren en zijn echte (Joodse) naam ‘Menushkin’ werd door de Engelse douane-ambtenaar ingevoerd als ‘Menisky’ naam waarbij hij zelf een tweede ‘n’ invoerde zodat hij voortaan in zijn nieuwe vaderland als Meninsky bekend zou zijn.

Hij ging vanaf 1906 naar de Liverpool School of Art, nadat hij eerst avondlessen in kunst had gevolgd. Hij won de King's Medal in 1911 en studeerde daarna korte tijd aan het Royal College of Art in Londen en de Académie Julian in Parijs. Nadat hij een beurs had gekregen, kon Meninsky in 1912-13 aan de Slade School of Fine Art studeren. In 1913 werkte hij voor Edward Gordon Craig aan diens theaterschool in Florence, later keerde hij terug om les te geven aan de Central School of Arts and Crafts, waar hij van 1913 tot 1940 schilder- en tekenlessen gaf.

Tijdens de Eerste Wereldoorlog diende Meninsky in de Royal Fusiliers, vechtend onder leiding van Generaal Edmund Allenby in Palestina. Het Ministerie van Informatie gaf Meninsky in mei 1918 de opdracht een serie schilderijen te maken gebaseerd op de ‘aankomst van een verloftrein van het front’ bij een Londens spoorwegstation. Hij werd in 1918 genaturaliseerd tot Brits staatsburger, maar kreeg een zenuwinzinking en werd na zes maanden als oorlogskunstenaar van het Ministerie van Informatie uit de dienst ontslagen.

In 1920 werd hij aangesteld als docent tekenen naar het leven aan de Westminster School of Art, waar hij bekend werd als een uitmuntend figuurtekenaar. In deze periode werd hij ook geassocieerd met de bohemienachtige Bloomsbury Group en de gezusters Garman. Hij publiceerde Mother and Child: 28 Drawings in 1928 en illustreerde in 1946 de bundel met Milton's gedichten L'Allegro en Il Penseroso. In 1935 ontwierp hij decors voor het ballet 'David' voor de Markova-Dolin Company. In 1940 verhuisde hij naar de Oxford City School of Art, en keerde in 1945 terug naar de Central School.

The sitter is probably one of the artist’s sons David (b.1918) or Philip (b.1919). Meninsky’s wife left him before the boys were 2 years old and they were bought up by relatives. Meninsky was an affectionate father and his very tender series of drawings of the Mother and Child theme exhibited in 1920 established his reputation. 

‘Two Women and Child’ (1913) by Bernard Meninsky (1891 – 1950)
coloured pencil on paper
‘Two Women and Child’ was produced in 1913, very much in the Slade style, as Bernard was changing from art student to working artist. He used pencil to outline his picture on paper, with shading for the women’s hair, their clothes and the tree trunks. Colours were used to bring attention to the buildings, the tree leaves, grass and plants. The drawing brings together two of Bernard’s artistic strengths: figurative painting (showing people) and landscape work. He portrays the tenderness shown by the two women to a baby. They are located outdoors and the three figures are centrally placed in the picture, and details such as loose hair escaping from each woman’s plaits are shown. The baby’s face and toes are also detailed. (www.jewsfww.london)

Like so many who survived the horrors of the First World War Meninsky was
left with considerable issues and his marriage suffered. In 1919 his wife Peggy left him for another man in France and took both boys with her which left Meninsky utterly distraught. Although pregnant with her lover’s child the relationship did not last and she returned but Meninsky refused to accept her back and she returned to France but died in childbirth.

Meninsky begon in de jaren 1930 een monumentale schilderstijl te hanteren (een stijl die in dezelfde periode ook door zijn vroegere tijdgenoot Mark Gertler van de Slade School werd toegepast). Meninsky's baadsters zijn geëtst in zijn zogenaamde 'Miltonische stijl', waarin de kunstenaar een geïdealiseerde, veralgemeende, pastorale setting hanteerde, bevolkt door monumentale figuren, waarvan zijn illustraties bij Milton's gedichten 'L'Allegro' en 'Il Penseroso' (gepubliceerd 1946) het bekendst zijn. Na het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog werden de Londense kunstscholen gesloten. Meninsky (die les had gegeven aan de Westminster School of Art), vond een betrekking aan de Oxford City School of Art en verhuisde naar Oxford om daar zijn functie op te nemen. Uit deze periode stammen vele schilderijen, tekeningen en lithografieën in de Miltoniaanse stijl, beïnvloed door Picasso maar ook door Samuel Palmer, die in de jaren veertig een nieuwe generatie van 'neoromantici' inspireerde (Kunstmatrix benuri.org)

Het is een beetje zelf ordenen en zoeken want het werk van deze kunstenaar is danig verspreid en graag gezien (en verkocht) op de kunstmarkt. Zo is de mooie compositie ‘Hampstead house’ een kijk vanop een dak naar prille jonge bomen in tuinen afgeboord door de achterkant van huizen. Het is er stil. Deuren en vrijwel geen ramen. De bomen zijn de enigen die boven de vakjes kunnen kijken.

This portrait of The Green Dress shows exceptional draughtsmanship and classical dignity illustrating his sitter, deep in thought and pensive, but with a great sereneness upon her face, almost other worldliness. The backdrop has a treatment similar to the Bloomsbury Group style and painted very freely with Fauvist blocks of colour in earthy tones. Meninsky painted numerous portraits but this could arguably be one of his finest, a relatively early work, dated ’30, a period when he worked at his best before his life-long mental illness of depression, worsened. It is an outstanding example of his portraiture and uses the original keyed wooden stretcher for the canvas. The sitter bears a striking resemblance to his second wife, Nora and can be compared to the charcoal drawing Portrait of Nora, 1944 in John Russell Taylor’s biography of the artist. Meninsky worked both in oils, watercolour and gouache, a figurative artist, also with works depicting figures in pastoral landscapes later in his life. The majority of his portrait paintings show the sitter in a pensive pose with eyes cast down, head turned to the right, rarely face on. The Green Dress is a typical example of this stance.
(Kynance Fine Art)

De donkere werkelijkheid, de steeds terugkerende onrust doet hem naar een ander leven verlangen dat hij achter de dood denkt te kunnen vinden. Op 16 februari 1950 beëindigt hij zelf zijn leven.

Troubled throughout his life by mental illness he committed suicide. Meninsky is central to the great generation of 20th Century Anglo -Jewish artists such as Bomberg, Gertler and Kramer. This exuberant still life in superb condition is a reminder that many of his obituarists refer to his ‘Fauve palette’ and this picture is close to the work of his fellow Francophile Matthew Smith.