Goede Vriend in het Vaderland,

Becky Smith, artdealer heet haar beroep hier in New York, refereert naar het werk van Jocelyn Hobbie alsof Alex Katz en Botticelli zijn samengesmolten.

Ik heb dus een probleem.Ik wil je een van de volgende dagen over Katz schrijven (jaargang 1927) maar wil het dus vandaag hebben over een veel jonger iemand Jocelyn Hobbie, dochter van de New York bestselling auteur Holly Hobbie.

Lap nog een naam.
En als we dan toch bezig zijn, dan wil ik toch ook haar broer Nathaniel Hobbie noemen, een kunstenaar die met glas en staal werkt in zijn atelier in Massachusetts.

Om Katz even te duiden, twee prenten. (hij is a printmaker!)
Portret van de dichter Kenneth Koch en Yellow Rowboat (1966)

Botticelli hoef ik je niet meer voor te stellen.
meng dus Katz en Botticelli en we belanden (volgens Becky Smith) bij Jocelyn Hobbie.De slapende vrouwen komen uit het vroegste werk (2000).
En nu citeer ik de Bellwether gallerie:

Art dealer Becky Smith refers to Jocelyn Hobbie’s aesthetic as “Alex Katz meets Botticelli,” referring to a painter known for hard-edged portraits of present-day yuppies and referencing another who had a penchant for painting fleshy female nudes during the Renaissance.
With her brush strokes both loose and tight, and using lots of saturated color and dark shadows, Hobbie makes images of voluptuous young women, most of them in lingerie. Lace and leopard print only add to the enjoyment.

Hobbie’s morosely funny version of the tried-and-true spectacle involves her melancholic, barely dressed muses posed crying, daydreaming, pregnant and smoking or staring wistfully into space, infused with the kind of romantic yearning that makes for a really good Dusty Springfield song.

Zet dus Springfield op, en kijk.

Elf van haar werken hingen voor de eerste keer in deze beroemde gallerie.
Het was haar eerste solo-tentoonstelling in New York.

Ikzelf was erg geboeid door dit werk.
De twee-dimensionaliteit, eigen aan stripverhalen en Japanse prenten, gaat samen met de gebleekte pasteltonen die inderdaad ook naar prenten referen.Laten we het zo stellen:
Courbet meets Hopper.

Hobbie’s paintings are motivated by strong emotion, yet are expressed in restrained form. The scenarios depicted are mostly about aloneness and high-keyed emotional states. The women are sensitive, ecstatic or in despair, monkish, anxious, diligent. For example, in The Chiseler, a lingerie clad woman works secluded in her bedroom on a sculpture. With a deep, far off stare she carves out heart-shaped forms. The Nun Painter features an artist dressed in a habit with her racy lace panties peeking out from beneath. Hobbie enjoys depicting the idea of somebody alone in a room, working away in private; engaged in an inner life even if it’s painful: transforming the sense of confinement and anxiety into a sense of braveness and inspiration.

Het is er niet zo donker als bij Hopper
maar de eenzaamheid
nog groter
omdat ze van binnenuit komt,
terwijl Hopper
ze vanuit de buiten-atmosfeer
op zijn personages giet.

En Botticelli’ s gladheid,
ofwel het verbergen van de melancholie
onder de softe tonen
en de overwogen compositie.

Een engel kijkt naar buiten,
raakt je blik
de mooie jongen
smelt met al het meisjesachtige ter wereld
samen.

Dat zijn prenten:
Een album uit de kindertijd
laat zijn kleuren
in de verschrikking van onze volwassen eenzaamheid vloeien.

De reclame kent die truc ook.
Kijk naar het sprookje van coca cola,
hoe de fles in een sprookjesland wordt gevuld
voor ze met een harde bots
in onze koele wereld belandt.

Het geloof dat je door het drinken in die wereld kunt geraken, haalt Hobbie onderuit.
Je kunt ervan dromen, maar het ontwaken zal vreselijk zijn.

---