Vandaag, 97 jaar geleden, 25 maart 1918, was het een droevige dag voor Achille Claude Debussy.  Hij ging dood.

Het is een perfecte dag om te luisteren naar zijn ‘Jardin sous la Pluie.’ Zelfs als je geen muziek kunt lezen is de partituur een grafisch meesterwerkje. Je ziet de regen nog voor je hem hoort. Om de tuin te ruiken heb je zijn muziek nodig. Daarvoor koos ik vandaag een bijzondere uitvoerder toen tien jaar oud. Sonosuke Takao. De opname is, denk ik, ietsje te dichtbij klinkend, maar de interpretatie maakt duidelijk dat tienjarigen ook nog een leven zonder K3 kunnen hebben.

En om in Japan te blijven dit mooie vers van negende-eeuwse dichteres Ono no Komachi

Niemand vond het erg dat

de schoonheid van de bloemen verwelkte

En ik zag mijzelf in de wereld ouder worden

terwijl de regen bleef vallen.