Diep in de geschiedenis of aardrijkskundig ver van huis:
een beeld, muziek, architectuur.
In handbereik.
Dichterbij wordt het moeilijker: het huis, de tuin.
Bekende plaatsen waar het voltooid deelwoord ‘vergroeid’ bijhoort.
Mijn ruimteschip wordt er telkens opnieuw geconstrueerd.
Tussen boekenruggen, internet,  foto’s van voorlopers en nakomelingen.
Sta op en wandel.
Een liefdevol bevel voor een beeldverslaafde.

Compositie tuinpad.
Eilanden voor geschoeide voeten heen en terug.

Nu ik ze eindelijk bekijk, zijn er woorden te weinig.
De naalden van de atlasceder verzachten de kloven.
Beschreven door de tijd, nog prehistorisch getekend.
Ruw gesneden of geklopt met hamerslagen,
door zachte vrouwenhanden in aarde geschikt.

Compositie tuinpad.
Voelen ze door het drukverschil wie voorbijkomt?

Tot aan de vijver
waar op drijvend kroos de zon
vluchtige vlekken schrijft, en voor je hun geheim ontcijfert,
zijn ze een landingsplaats voor het licht-gewicht:
de som van vlinder- en libellenvleugels.

Draagvlak vijver.
Verwelkom je ’s nachts de botermaan?

Over stapstenen en langs groen gedragen water,
het tuinpad en de vijver
schoonheid naderbij.

Maar eens ver van huis
is heimwee elk moment te geef.

Vedrò con mio diletto
l’alma dell’alma mia
Il core del mio cor pien di contento.
E se dal caro oggetto
lungi convien che sia
Sospirerò penando ogni momento…

Ik zal zien met vreugde,
de ziel van mijn ziel
Het hart van mijn hart vol van geluk.
En als ik van mijn lieve doel
ver weg zal zijn
zal ik zuchten, lijden elk moment …

De grijsbruine kleuren van stapstenen,
rookwit, zachtgrijs, lichtgrijs, donkergrijs.
Groene tinten van waterkroos,
olijfgroen, chartreuse, middenzeegroen,
-om er maar enkele te noemen-
daarmee zou je makkelijk herfst—asters
op het doek brengen, zelfs in kinderwit
met gele kraagjes, wanneer schittering
in het water in één punt te vangen is.
Daarna is er tijd voor kastanjebruin,
aquamarijn en een mantel van indigo.

Zie je, thuis vertrokken langs het wandelpad,
met eenden van de vijver opgevlogen,
wachten je wonderlijke reizen in de tijd.
Neergestreken bij Italiaanse meesters
of verbaasd bij Rembrandt’s schemer
herinner je je nog de stenen en het water.
En duizend kleine dingen van de dagen.

Voor wie ver en veel wil zien, kom terug
waar je vertrokken bent, en begrijp wat
de verte en het voorbije je niet vertelden.

Vertrek daarna zonder vrees.

Voor Haas, vaak in dit blog aanwezig, nu op weg in de kunstgeschiedenis.