It’s not easy being green.

Dat zijn de intussen beroemde woorden van Kermit, en mij verbaast het dat jullie groene partijen in het verre vaderland ze nog niet tot de hunne hebben gemaakt.

Onder dat motto stel ik je vandaag twee initiatieven voor waarin het groene op een of andere manier belangrijk is maar die tegelijkertijd aansluiten bij onze vorige brieven waarin we op zoek gingen naar de essentie en toen ook het Bauhaus aandeden.

Er is vooreerst de one child per laptop van The Massachusetts Institute of Technology.
Hij kreeg de prozaïsche naam de 2B1 mee.
Het is een $100 computer voor ontwikkelingslanden.
Electriciteit is niet noodzakelijk: één draai aan de hendel en je kunt tien minuten computeren.

Let op!
Dit is geen speelgoedcomputer.
Eens de computer is uitgepakt, vormt hij zijn eigen netwerk met alle andere computers zodat kinderen dadelijk met anderen in contact kunnen komen.

Hij is dus een full-time wireless router, heeft 3 usb-2 poorten en SD-slot en maakt gebruik van eigen open software.
Voor nog geen 80 euro per kind is het mogelijk deze computer in de ontwikkelingslanden te verspreiden.
Ik toon je bij mijn linken de website van dit prachtig initiatief.

Dat ook de vormgeving erg fraai is, zal blijken uit de bijkomende fotootjes.

Je ziet dat er ook andere modellen zijn (ze kunnen ook op een lader werken!) en zelfs een e-book is aanwezig.

Hier komt vormgeving, idee en bruikbaarheid op een wondere manier samen.
We zouden ze best tegen $200-$400 op onze markt kunnen brengen zodat onze (rijke) kinderen daardoor hun lotgenootjes zouden steunen (ik koop mijn laptop en schenk er daardoor eentje aan een ver kind) maar misschien ook met hen in contact kunnen komen.

Het is een prachtig werkstuk, en je kunt er meer over lezen via de betreffende linken.

Het tweede groene design initiatief komt uit San Francisco.
REBAR is een groep (vrij jonge) mensen die de publieke ruimten remixen, net zoals een DJ platen mixt en remixt proberen zij het stedelijke landscape menselijker te maken.

Eén van hun opmerkelijke initiatieven is het omvormen van PARKING in PARK.
Ze gaan uit van de praemisse dat er te veel plaats voor auto’s en te weinig plaats voor rust en ontmoeting bestaat.
Tussen een rij geparkeerde auto’s met parking-meter, leggen zij in enkele uren een parkje aan zodat mensen betalend kunnen recreëren.

Ik laat je met een serie foto’s het ontstaan van zo’n parkje zien.

En zo ontstaat (zonder toelating!) in een mum van tijd een parkje tussen de parkings.
En dat ze succes hebben mag blijken.
Bij mijn linken zul je later de site vinden van REBAR, met handleidingen en plannen om zelf aan de slag te gaan.

Kom op voor ZITRUIMTE IN DE STAD!
Kijk maar naar jullie grote markt in Mechelen.
Zoveel plaats, zo weinig zitplaatsen en nog minder groen.
Vanuit de States roep ik tot jullie: aan de slag ook al is het not easy being green.

En dan bedoel ik daarmee geen politieke partij maar het groen dat ons zou kunnen omgeven, alé, een green soul zoals ze dat hier zeggen.

Kunst?
Ja, ware levenskunst, en dat is inderdaad kunst met een grote K.

---