‘Met jouw fantasie, zei de hoofdredacteur, zou je voor mijn krant best een horoscoop kunnen schrijven, niet?’
‘Tja’, had hij geantwoord. ‘Tja. Wat weet ik van horoscopen?’
‘Juist daarom. We zijn een krant, geen wetenschappelijk tijdschrift. Een horoscoop is als een stripverhaal. Niemand gelooft erin maar iedereen leest hem. Kwestie van klantenbinding zoals ze dat noemen.’
‘Elke dag?’ had hij nog geprobeerd terug te krabbelen. ‘Elke dag!’
‘Och, je schrijft ze natuurlijk voor een week! Met een beetje fantasie, zalvende woorden en opgestoken vingertje kom je een heel eind.’
‘Vooruit dan maar.’
‘En zorg een beetje voor jezelf, zei de hoofdredacteur, net voor hij buiten een sigaret ging roken.’
‘Voor mezelf?’
‘Weinig mensen hebben hun eigen toekomst zo in de hand als de auteur van een horoscoop! Je bent toch een waterman, niet? Kun je elke dag voorspellen wat je te wachten staat. Zo simpel is dat.’

Naar de geldelijke opbrengst had hij niet geïnformeerd, de idee dat er eindelijk iets van zijn hand in een krant zou verschijnen, dat idee volstond. Zo kreeg hij een week later zijn eerste publicatie onder ogen.
‘Waterman: je krijgt een brief die je zeker zal verrassen,’ las hij luidop.
‘Natuurlijk is het toeval, maar als toeval heel toevallig…,’ dacht hij terwijl hij nieuwsgierig zijn post doornam. Reclame, weekblad voor de groene vingers, herinnering van de bibliotheek, uitnodiging voor een gehoortest, en…Ja, een brief. Een bekende omslag. Vierduizend en zoveel achterstallige belastingen te betalen voor…
‘Je krijgt een brief die je zeker zal verrassen!’
Gelukkig had hij zijn horoscopen voor de volgende dagen nog niet geschreven. Dus tartte hij het lot met:
‘Waterman. Een ontmoeting met iemand die al een tijdje uit je leven is verdwenen. Een bijzonder prettige ontmoeting, best mogelijk met een Kreeft.’
Hij herlas zijn toekomst en begon dadelijk met nare dingen voor de Steenbok en een beetje mystiek voor de Tweelingen. Bij de Kreeft echter:
‘Kreeft. Voor sommigen, de geluksvogels, een bijzondere ontmoeting met een Waterman.’
Zo las hij het ook de volgende dag: zwart op wit. Zijzelf bracht de krant mee binnen.
‘Dat had je niet verwacht, hé?’
Ze had nog altijd van die ogen met puntjes rond de iris en ze sprak nog altijd met dat frele stemmetje also ze elk ogenblik zou gaan zingen.
Neen, dat had hij niet verwacht.
Ze kusten elkaar, lieten de dag de dag en zagen dat het donker begon te worden toen ze honger kregen.
‘Gotjes, zei hij. Ik moet mijn horoscopen nog doortelefoneren.’
Ze trok het laken hoog boven haar hoofd en vroeg hem iets leuk voor de kreeft te verzinnen. ‘Een prachtige toekomst!’ klonk het vanonder de witte tent.
Twee keer kon nog toeval zijn, dacht hij. Maar laten we de proef op de som nemen. Waterman: let op in het verkeer. Een onvoorzichtigheid in het verkeer van een bekend iemand kan je heel wat geld kosten!
Zou hij het wagen? Ach, hij ging het toch niet zelf geloven! Morgen hoefde hij niet eens zijn auto te gebruiken. Hij zou de hele dag binnenblijven nu zijn Kreeftje terug was. Een vliegtuig kon op zijn dak een noodlanding maken, of een ufo! Doen dus!

Maar het lot liet zich niet verschalken. Nog voor hij die morgen goed wakker was, reed zijn lief Kreeftje zijn niet eens afbetaalde wagen aan diggelen.
‘Ik wilde naar de bakker om je met appeltaart te verrassen,’ klonk het iets minder minder zangerig toen ze terug uit het ziekenhuis was.
Na een dag snikjes en klaagzangen vertrok ze voor lange tijd.

‘Waterman: u wint vandaag een groot bedrag dat je uitstekend van pas komt!’
Hij schreef iets heel naars voor de Kreeft en nadat hij zijn teksten had binnen geleverd kocht hij een biljet van de Staatsloterij.
‘Vijftien miljoen, meneer!’ zei de winkelier lachend.
De volgende dag legde hij het biljet voor de verbaasde ogen van de man en zei ‘Vijftien miljoen, inderdaad, zoals je gezegd hebt!’
Ze keken elk nummer drie keer na.
‘Vijftien miljoen,’ zuchtte de verkoper.
De horoscoop-schrijver schoof enkele biljetten van honderd over de toonbank.
‘Kun je een paar lekkere flesjes voor kopen! Enne…je bent toch niet toevallig een Waterman?’
Hij was een Waterman.
‘Een bedrag dat je uitstekend van pas komt,’ citeerde hij zijn eigen tekst uit de krant.

‘Ik ben breed van begrip,’ zei de hoofdredacteur, ‘maar het is toch niet omdat je plotseling vijftien miljoen wint dat je geen horoscopen meer wilt schrijven?’
‘Ze maken me bang! Al wat ik voor mezelf voorspel komt letterlijk uit.’
Het bleef even stil aan de andere kant van de lijn.
‘Heb je champagne gedronken?’ vroeg de hoofdredacteur.
‘Koffie. Wil je het merk weten?’
‘Hou nog een weekje vol dan heb ik de tijd om een vervanger te vinden.’
‘Maar niet langer dan die ene week. Afgesproken?’

Zo begon hij heel voorzichtig zijn week te voorspellen.
Eerst dag. Waterman: u heeft een bijzonder rustige dag. Tijd om na te denken en een verstandige investering te doen.
Tweede dag. Waterman: geniet met volle teugen van het leven.
Derde dag. Waterman: een goede daad zal je innerlijke rust brengen.
Vierde en vijfde dag. Alles rustig.
En voor de zesde en laatste dag: Waterman, wees maar niet bang. U zult lang en gelukkig leven.
Hij stuurde zijn kopij door, kocht daarna een lot vrij dure maar lekkere wijn en genoot zoals hij voorspeld had met volle teugen van het leven nadat hij zijn centen had toevertrouwd aan bankinstellingen met filialen in Koeweit en de Arabische emiraten.
De derde dag schonk hij één miljoen aan een werk voor verlaten vrouwen, en voelde zich tevreden zoals mensen na een heerlijke maaltijd of een leuke vrijpartij.
De vierde en vijfde dag bleef alles rustig en de lichte angsten die de vijfde dag ’s avonds de kop hadden opgestoken zouden vanzelf verdwijnen als zijn voorspellingen zouden kloppen.
Toen hij de zesde dag zijn horoscoop wilde nalezen overviel hem een duizelig gevoel.
In ééntiende seconde besefte hij dat dit het einde van alles was. En de volgende negentiende van diezelfde seconde lag hij dood op de vloer.
‘De emoties van de laatste dagen,’ zou de dokter zeggen.
Toen rinkelde de telefoon.
‘Hallo,’ zei de dokter. ‘Neen, die is er niet meer. Ik bedoel, hij is er inderdaad echt niet meer. Wat zegt u? Een drukfout? En wat moet ik daarmee? Ik ben een dokter en zou u dringend rust aanraden. Horoscoop, horoscoop, wie verzint die onzin!’
Toch las hij de krant waarop het lichaam van zijn patient was gevonden.
‘Waterman: u zult niet lang leven, gelukkig. Wees maar bang.’

De volgende dag ging de bank failliet waar de horoscoop-schrijver zijn miljoenen had geïnvesteerd. En nog later ontdekte men dat hij al jaren de btw voor het lapje had gehouden. Nog een dag later kwam zijn geliefd Kreeftje jammerlijk om het leven bij een vliegtuigongeval.
Om volledig te zijn: de dag daarna brak de derde wereldoorlog uit.