Sanchez_Over_Biscayne_Bay_I_pastel_over_watercolor_full_.jpg

De langste dagen van het jaar bestuurt hij als geen ander.

Opent de oude aarde voor degenen die het licht zullen zien,
zegt: verlaat de wachtende moeders, krijg een naam opgeplakt,
hoor: een zomerkind is het, maar wat een stem, een huilebalk
nauwelijks één uur oud, en nu al drie kilo tweehonderd vijftig lawaai
nog voor de langste dag van het jaar zich heeft neergelegd, wachtend
op degenen die al dan niet gewild het licht verlaten, de langste nacht
weer tot de hunne maken, verschuiven van een gebeurtenis naar een
eeuwigheid tijd genoeg, help: ik ben bang maar te moe om te wenen.

O, dat zuchten van barende moeders, van wegschuivende stervelingen,
-ik was met mijn kind op zee, en met haar kind aan mijn zij, een golfje,
een opspattende druppel in de reusachtige schoot, woordelozer dan het water
was ik, voor mijn tijd al niemand meer, was ik duidelijk in het heel-al,
 trok de maan mij uit mijn verschrompeld lijf, tilde mij uit de zwaarte-tijd en
mocht ik één ogen-blik weten wat alleen de koning weet als hij genadig
de ogen sluit en de achterblijvers zwijgend elkaar toeknikken, het is zo ver.

Het is zo ver, dat weet iedereen die op zee is en de nacht invaart,
of de boterstrepen van de jonge dag ontwaart en land in zicht
al in de mond neemt nog voor hij tussen wolk en wezen kiezen kan;
kijk hoe hij de ochtend op zijn te grote jas heeft gespeld, plaats voor iedereen,
en uitgeschud zich in het donker, na de langste dag, verspreiden mag tot niets
en niemand, tot alles en iedereen, elke vlinder moet weer langs een rups
om hostiedunne vleugels te verdienen, panis angelicus.  Bloed en zweet,
de schampere trompetten bij het orkestje dat je uitwuift of verwelkomt.
(goed geperste adem in gedraaide buizen rond een verwarmde droom.)

De langste dagen van het jaar bestuurt hij als geen ander.

Het laatste licht neemt de korte nacht in zijn armen, wiegt hem
tot hij vrede vindt in de sussende belofte zich tot de winterwende
te kunnen rekken, een haneschreeuw licht per dag als voedsel,
tot de verrader met de geboorte van een kind zich weer gewonnen geeft.

Genovés_Reflectante_web.jpg