Meestal helpen foto’s de herinnering.
Ze brengen je terug naar vergeten momenten, een vervlogen kindertijd, landschappen van ‘die dagen’, voorwerpen in hun historische context.
Igor Savchenko leeft in Minsk, Belarus. Op zoek naar een nieuwe identiteit na het in elkaar vallen van het Soviet-imperium einde tachtiger jaren.
Hij duikt zoals een archeoloog in oude familie-albums. Die foto’s die hij daar aantreft hebben het over waarden en mythes uit een tijd die niet meer bestaat. Savchenko hergebruikt de oude foto’s door ze opnieuw te fotograferen.
Kijk naar dit mooie filmpje: ‘Alphabet of gestures.’

When the Soviet empire began to slowly cave in at the end of the 1980s and early 1990s, it created an historical, cultural and political vacuum in which questions of both national and personal identity became increasingly important.
The old bureaucratic culture, in which the official document in the form of a text or image played a large role in upholding the state ideology, had reached the end of the line.
In this period a number of artists and photographers found a means of interrogating and reinterpreting “official” history on the basis of old photographs, including family photos. Among them were Boris Michailov, Alexei Shulgin, Vladimir Kuprianov and Igor Savchenko.
The critical way in which they dealt with the “documentary” quality of photography has, on the one side, a conceptual character.
At the same time their work is a search for an alternative account of history in which personal and individual experience and memories, previously suppressed by the regime, were once again given space.

En of je verbanden duidelijk maakt als je een beeld van een werkelijkheid maakt?  Interpreteert de kijker, zet de fotograaf hem aan, probeert een regime zijn ‘waarden’ te exposeren in een beeld?

Werk van deze fotograaf vind je bij: http://www.nailyaalexandergallery.com/artists/igor-savchenko