Met de vertelling staat de deur weer op een kier.

De manier waarop we dat verhaal willen vertellen wordt soms belangrijker dan de inhoud.
De boodschapper dus, en niet de boodschap.

Deuren die op een kier staan kunnen tocht veroorzaken.
Of verse lucht in de winterkamer brengen.
Of licht.

De praktijk van het dagelijks leven is geen eenvoudige praktijk.
Vaak schrijven media ons die praktijk voor.
Ook zij lijden aan hetzelfde euvel: de boodschapper wordt belangrijker dan de boodschap.

Tijd dus om al de spelers uit dit bijna driejaar-oude blog weer eens samen te roepen.

Theodore Silverstein keert terug uit de States en zal weer zijn antiekwinkel uitbaten.
Ook de heer G. Dumortier, psychiater bij gods en andere genades komt weer in het land en wil met zijn voormalige vriend en cliënt nagaan of de zoektochten naar het onzichtbare iets zichtbaars hebben opgeleverd.

Abraham Baumgarten gaat op zoek naar mooie dingen en zal als rondreizende ontdekker fungeren.
Het wordt tijd dat hij een beetje ruimtelijk gevoel opdoet.

Maar eerst wil iedereen nog samen een glas drinken in het bergland.
Daarna nemen ze hun nieuwe (of voormalige) plaatsen in, en zullen ze in de mate van het mogelijke aan berichtgeving doen, de schoonheid en de drang naar het onzichtbare ter ere.

U vergeeft dus hun stilte tot volgende donderdag 22 februari.
Mooi weer genoeg om je eigen deur op een kier te zetten.