Uit dezelfde collectie van dezelfde ontwerper, Alexander Mc Queen dit ‘Jellyfish’ ensemble.

De dress, leggings en ‘Armadillo’ boots zijn met iriserende (regenboogkleurachtige) pailletten uit email afgezet.

Sarah Burton: ‘I think with Plato’s Atlantis, it was real perfection the way he executed every single piece. But knowing Lee, he would have probably gone somewhere completely different after Angels and Demons. He would always surprise you, and that was the joy of working with him, is he would always take it somewhere that was unexpected.

Every time he would take up a different theme or a different angle or a different technique and he would always push it forward, like, relentlessly pushing forward. And you could never really predict what he was going to do because he was so much his own person. His vision was so pure.

And he was really funny, and he was really good fun to work for. And, you know, he was incredibly loyal and incredibly inspiring.’

In tegenstelling met het vorige Atlantis-ontwerp wordt er niet vanuit het lichaam maar met het lichaam gewerkt: de decoratie volgt -met uitzondering van de rokjesvorm- het lichaam, de suggestie van een tweede huid, een jellyfish-huid wordt het hoofdthema.  De paillettes zijn de schubben die op de boots doorlopen.

Andrew Bolton: McQueen once remarked, “I’m overly romantic,” but it was precisely his romantic yearnings that propelled his creativity and advanced fashion in directions previously considered unimaginable.

Ik denk dat net dat ‘romantische’ de durf uitdrukt om niet het mannelijke idee van de romantiek (het getormenteerde, het idyllische) te gebruiken maar het zeldzame vrouwelijke patroon: innigheid, de zuivere lijn, de bovenhand haalt.

Je kunt overigens het verschil tussen ontwerp en uitvoering al dadelijk zien bij de foto van het werkelijke model waar de gestileerde vorm van het rokjes-gedeelte toch weer is losgelaten om ruimte te bieden aan het bewegen, om vanuit degene die de kleren draagt je idee bij te werken.

“There is no way back for me now. I am going to take you on journeys you’ve never dreamed were possible.”

Natuurlijk krijgen zijn woorden een dubbele betekenis als je weet dat hij enkele maanden na het tonen van deze ontwerpen overleden is.

Maar hij heeft ons inderdaad meegenomen naar een nieuwe dromen waarin Plato’s Atlantis de terugkeer naar het water, deze omgekeerde evolutie, centraal stond.

Zijn andere ontwerpen vind je terug op een site van het Metropolitan museum in New York waar onder de titel van ‘Savage Beauty’ een tentoonstelling van zijn werk wordt gehouden. (4 mei tot 7 augustus)