Kijk, dat was wat conservator AH uit B op een late avond aantrof: lege lijsten en enkele achtergebleven schoenen en verder dit akelige beeld:

Een leeg museum! Nu met de Covid-dreiging al maanden het museum geen bezoekers mocht ontvangen, was het duidelijk: komen zij niet naar ons dan gaan wij hen opzoeken! Zeker bij het lezen van deze ode van Horatius ‘Nunc est Bibendum!’ (Nu moet er gedronken worden!) achteloos achtergelaten in zijn kantoor:

'Nu moet er gedronken worden, nu bevrijd
worden rondgedanst, nu is't de hoogste tijd
om goden spijzen voor te zetten,
vrienden, als bij Salische banketten!'

De geschrokken conservator AH uit B haastte zich naar de nachtwinkel om de hoek en jawel!

Was deze dame nog bij zinnen, een andere uitgebroken persoonlijkheid vertoonde duidelijk kenmerken van overvloedige sterke-drank-consumptie. Gelukkig was hij met een anders vers van dezelfde Horatius tot terugkeer te bewegen:

'Bachus zal jou en, als Venus zich laat zien,
ook haar Gratiën met losse gordelriem
en felle fakkels begeleiden
tot de Zon de sterren laat verglijden.'

Deze felle conservator kende zijn pappenheimers! Bovenstaand vers immers kon ook dadelijk dienen voor de losgeslagen schare schaars geklede dames die een oude sater naar een late kroeg wilden begeleiden. Opgekropte eenzaamheid, hij wist best wat dat met een mens kon doen.

Bij het busstation werd Mercurius een drankje aangeboden. Wist hij dat hij als boodschapper van de goden nuchter moest blijven, de maandenlange eenzaamheid echter kon best met deze beker Salernische wijn geheeld worden. Horatius’ goede raad mag hier best als leidraad dienen:

'...Terwijl wij staan te spreken, vlucht vol spijt
het leven.  Pluk de dag, verwacht maar weinig van de morgentijd.'

En blijkbaar was het niet iedereen van dit kunstzinnig gezelschap gegeven om op een rustige manier zich een kadootje of een souvenir voor het thuisfront aan te schaffen. Een sterke vrouw met fakkel maakt hem duidelijk dat zijn brute mannenkracht niet volstaat om zich van zilver te voorzien.

Is ‘stijl’ niet iedereen gegeven, mooi als Venus maakt zij graag voor conservator AH uit B een lekker kopje cappuccino klaar. Met een mooi vers van Horatius kon hij haar zeker bewegen terug te keren naar haar schilderij.

Venus, die in Cnodos en Paphos regeert,
geeft uw uitverkoren Cyprus op en ga
naar het heerlijk huisaltaar waar Glycera
u met wierook eert.

Voer uw vurig zoontje met u mee en maak
met uw naakte Gratiën en nimfen voort,
samen met de Jeugd, die altijd bij u hoort
en de god der Spraak. (=Mercurius)

En terug in de metro kijkt conservator AH uit B vertederd naar dat late kersttafereel. Kind en moeder blijken ingedut, laat dus die engelenmuziek zachtjes voor zoete dromen zorgen. (De engel met de banjo moet nog even stiekem naar het notenblad gluren, het is nog vroeg!)

Wie vroeg naar zijn werk moet, heeft misschien nog deze fraaie engel gezien. Zij kijkt de vroege reiziger aan met een liefelijke glimlach terwijl ze het blad van haar boek omdraait. Je dag kan niet stuk! Probeer haar maar eens terug te vinden op haar schilderij. Zo’n glimlach mag beloond worden met (h)erkenning, toch?

Niet iedereen wilde spontaan weer naar huis. Bidden en smeken mocht niet baten in dit geval. Kom meid, even op de tanden bijten. Straks moet ik weer op kruistocht en kun jij je gangen gaan. Horatius spreekt zijn ‘Lydia’ aan die blijkbaar nog een ander liefje heeft:

'Zoals mijn zelfbeheersing wijkt
de kleur op mijn gelaat, er rolt een stille traan
over mijn wang, nu eensklaps blijkt
hoe smeulend liefdesvuur me langzaam laat vergaan.'

En dan heb je van die laat Grieks-Romeinse geesten die geen filmstalletje kunnen voorbijgaan zonder het grondig door elkaar te hebben gehaald en luidop commentaar leveren als ze 25 roebel moeten dokken voor een tweedehandse versie van ‘Caligula’.

Voor ze weer mee naar het museum gaan toch nog een even een bloemenkrans met de ijdele hoop deze kunstzinnige plaats enigszins te verfraaien. Voorzichtig, lief. Ik weet je dat je hoogtevrees hebt, dus…

Nog even naar die vierdehandse aankoop kijken voor we weer worden ingelijst. Te weinig wind! Vroeger in de zeilen nu in de banden van dit voertuig. En o ja, Lydia, nog een onsje verse kersen mag je voor ons afwegen. Nu en dan een pitje spuwen naar een bezoeker, ’t zit in de kleine dingen hoor ik mijn vader zeggen.

De prenten zijn digitale bewerkingen van de Oekraïnische kunstenaar Alexy Kondakov. Op instagram te bekijken via zijn website

https://www.instagram.com/alksko/

Ukrainian artist Alexey Kondakov (previously) lifts figures out of classical paintings and drops them into modern-day photographs. Elegantly posed in dynamic lighting, his figures commute on public transit, dance in nightclubs, and peek around corners in otherwise mundane digital collages. The juxtaposition of the two worlds is humorous and at times seamless in its execution.

Through placement and shadows, Kondakov’s images sell the idea that the classical figures are three-dimensional objects photographed in a three-dimensional world. An image from an upcoming nightlife series depicts a mostly nude woman in a unique pose that, in context, can be read as dancing. Other images from his ongoing “Daily Life of Gods” use architecture and landscapes to ground the painted figures in an alternate reality. (Thisis collosal 2019)

De vertaalde verzen van Horatius'oden komen uit:
'Pluk de dag, Vijftig oden, Vertaald, ingeleid en toegelicht door Paul Claes Athenaeum-Polak & Van Gennep Amsterdam 2015  19,99 euro.