Ik zal niet zo vlug een Disney-executive citeren, maar vandaag is het een mooi begin.
Een dergelijk personage legt in 1997 uit hoe door de media in de familie een beeld van een ‘sophisticated’ kind ontstaat, dat op zijn beurt de media creëert, dat dus de familie verandert, die op hun beurt weer het kindbeeld maken…en de slang gaat sneller en sneller in eigen staart bijten.

‘Kinderen van acht van nu zijn de kinderen van twaalf uit 1950. We kunnen dus niet doen of al deze kinderen nog in 1950 leven en gelukkig zijn, dat is belachelijk.’

Ik citeer verder een onderzoek uit 1970 (nog voor MTV en dergelijke) waarin aan 3200 lagere schoolkinderen werd gevraagd waarom zij niet naar X en R rated filmen mochten kijken, wat er dus aan verboden stuff in deze filmen zou zitten.

Hier kreeg je heel duidelijke antwoorden dat ze dat allemaal heel goed wisten maar verondersteld waren dit niet te weten.
Samuel Janus en Barbara Bess die het onderzoek leidden schreven:

‘One learns that what the adult world has established is an adult psychic censor that will not admit of children’s growth and experience.
Selective perception may becloud and avoid awareness of childhood sexuality, but it does not eliminate that sexuality.”

Latency: Fact or Fiction, American Journal of Psychoanalysis 36, nr 4 (1976) 345-46.

Maakte de heer Freud ons bekend met iets als het bestaan van deze seksualiteit, hij zorgde er tegelijkertijd voor dat er een soort ‘latentie’ bleef waarin al deze commoties niet meer ter sprake kwamen.

Natuurlijk was dat al een hele verandering in tegenstelling met het kindbeeld uit de Victoriaanse tijd.
In de 19de eeuw immers ontstond het ambigue beeld van het onschuldige maar tegelijkertijd aantrekkelijke kind, en voor die gespletenheid ontstond die dubbele morele standaard die op dit ogenblik weer opgeld maakt.

Toch even aanduiden dat Eva en met haar Adam en wij allen met de erfzonde belast werden niet door ‘seks’ maar door ‘verboden kennis’.
Gelukkig dat we door de Verlichting opnieuw kennis als beschermer zijn gaan zien, als genezer en bevrijder.
Een mooi werk daaromtrent:
Roger Shattuck Forbidden Knowledge: From Prometheus to Pornography , St. Martins Press, 1996, New York.

Bij jonge kinderen zien we nieuwsgierigheid als een deugd, de drang om de wereld te ontdekken.
Midden de 20ste eeuw vonden we de nieuwsgierigheid naar je eigen lichaam en het maken van baby’s normaal en mooi.
“In a child’s mind, this investigation (of the body) is much the same as, say, tinkering with toys to see how they operate or watching birds build a nest.”
(Nicole Wise, A curious time, Parenting, maart 1994, 110)

En de commentaar op dit artikel gaat verder:
‘This explanation washes when Junior is reaching onto his training pants, but it is harder to countenance when he’ s unzipping hig baggy men’ s sized Tommy Hilfigers; now it is a “risk” behavior.
“If curiosity is cute in the kitten, we suspect it could kill the cat.”
Judith Levine, Harmfull to Minors, University ofd Minnesota Press Minnesota, London, 2002.

De dubbelzinnigheid van ons hedendaags kindbeeld is enerzijds de ‘te beschermen onschuld’ en anderzijds deze niet bestaande onschuld in goede banen te leiden als ze dreigt te ontsporen in allerlei vormen van geweld.

Anderzijds probeer je door te censureren te beschermen wat je nalaat te onderwijzen.
Een pijnlijke vaststelling!

Dus laten we de dichter aan het woord:

I do not know-it is without name-it is a word unsaid,
It is not in any dictionary, utterance, symbol.

Something it swings on more than the earth I swing on
To it the creation is the friend whose embracing awakes me.

Het is een eerste voorzichtige stap om een facet van een hedendaags kindbeeld te beschrijven.
Want door onwetendheid dringt de geur van brandstapels vlug tot in de veilige huizen door.