Vanuit het landschap teruggekeerd wil ik je vandaag graag een kunstenaar voorstellen die het landschap als materiaal gebruikt, environmental art met een schoon woord.
Hij is in 1930 geboren in Israël, zoon van een landschapsarchitect, voilà Bach was niet de enige met nazaten ad exemplum patris. Hij overleed in 2021. Hij werd 90.
Hij studeerde in Parijs en Florence, begon op zijn veertiende te tekenen, daarna te beeldhouwen, en hield zich daarna hoofdzakelijk met het landschap bezig.
Ik verwijs je onderaan naar zijn site waar je een mooie samenvatting van dat werk kunt vinden.
Toen ik jaren geleden in Japan was, bezocht ik de plaats waar de goden hun residentie hebben: ten zuid westen van Nara, een bergachtig landschap met watervallen: Murau-Ji.
Mooi is deze legende omtrent de plaats.
Tijdens de achtste eeuw werd prins Yamanobe ziek
Het hof kwam in Murau bidden, en men vroeg aan de regen hem te genezen.
De keizer liet er een tempel bouwen voor Boeddha, tempel die in de 9de eeuw werd gebouwd.
Het is een van de zeldzame boeddhistische cultus-plaatsen waar ook vrouwen zijn toegelaten.
Toch bleef men er ook de Drakengod vereren, waarborg voor het menselijke geluk.Het spreekt vanzelf dat de prins genas.
Nu is het de cultus-plaats van de Shingon sekte, je zou het begrip kunnen vertalen als ‘esoterisch boeddhisme der bergen’.
Per jaar komen zo’n half miljoen mensen er kijken naar de prachtige beelden uit de Heian-époque. (794-1185).Ze bezoeken er de Boeddha van het Medelijden.
Je kunt er tussen twee grote hagen van rododendrons de versleten trappen naar de pagode van het Okuno-in heiligdom beklimmen vandaar kun je naar de ‘Hidden Garden” of “Arcadië” van Dani Karavan kijken.
Landschapskunst is een vertrouwd begrip voor de Japanners
Hier wil men de band tussen het verleden en de de mens van de 21ste eeuw beklemtonen, en deze relatie vervolgens bewaren voor komende generaties.
Zes jaar heeft Karavan aan dit project gewerkt.
’Die Arbeit am Ort ist eine Arbeit mit sichtbarem und Unsichtbarem, mit fühlbarer Materie, mit dem persönlichen und historischen Bewußtsein und Erinnerungsvermögen. ‘
(Uit een gesprek met Pierre Restany)
Het kunstwerk is één kilometer lang, met kunstmatige meren, bedoeld om het water te draineren.
Lorsque j’ ai vu le site de Yamada pour la première fois, c ‘était la fin d’ été.
Le paysage était un jungle, on voyait la trace du passage des animaux.
J’ ai été bouleversé par les montagnes et la lumière.
Je n’ avais aucune idée préconçue mais la commande comprenait une exigence, la nécessité d’ évacuer l’ eau d’ un terrain en partie margéaux.
L’ ingenieur sollicité avait prévu un canal en ligne droite, impossible à accepter. Cela a été mon premier souci.’
(Connaissance des Arts, septembre 2006, p148)
In deze vallei van 9 hectaren is het water omnipresent.
Dani Karavan heeft het water gevangen genomen, geleid, bijna geboetseerd.
Van als je binnenkomt daal je langs een weg op een zachte helling naar het eerste meer dat de vorm van een klassiek rijstveld.
Vandaar, begeleid door de zang van een bergbeekje gaat het overgelopen water naar een kronkelig riviertje tussen oude stenen wanden.
Hij vond de stenen ter plaatse en kon de werkmeester overtuigen ze te gebruiken, zeggend dat de steen een ziel heeft, en we moeten ze op die manier samenleggen dat ze met elkaar en het landschap kunnen dialogeren.
In Japan begrijpen ze dergelijke manier van praten dadelijk.
Ook over het rijstveld werd er heel wat af gepalaverd met de boeren van de omtrek.
Deze oude vorm was nu totaal in onbruik geraakt, en zij wisten dat het niet lang meer zou duren of hun kinderen en kleinkinderen zouden zelfs geen rijstveld meer herkennen.
het kwam er dus als getuigenis maar ook als onderdeel van het conceptuele kunstwerk.
In het eerste meer zijn er drie eilanden gemaakt, eentje heet het ‘vogeleiland’ en kan niet door mensen worden betreden.
Het tweede draagt een tent in de vorm van een metalen geroeste piramide, een open tent met leegte (geliefkoosd onderwerp in Japan) die door iedereen met zijn/haar gedachten kan gevuld worden.
Het derde is een soort theaterplaats waar toeschouwers kunnen zitten.
Vandaar kom je bij het tweede ronde meer.
Daar vind je in het centrum ervan een platform en een astronomische toren, geïnspireerd op de de piramides van de Azteken.
Hij staat op dezelfde lijn als de oude tempel, een tijdsas die de loop van de zon uitdrukt.
‘Mijn werk is altijd ten zeerste beïnvloed geweest door de astronomie,door de lijnen van het licht die het traject van de tijd meten, en door monumenten die als zonnekalender dienen, of ze nu in Israël in de Negev woestijn staan of in Stonehenge in Engeland.
Hier heb ik ze beklemtoond met portieken die de weg van de breedtegraad onderlijnen.
Hier heeft een spiraal van water gemaakt, water tussen grijs beton, dat uitkomt in de grond, beschermd door bamboe waaraan men tijdens de julimaand, met het festival van de sterren, linten hangt om zijn innige wens aan de wind mee te geven.
Met grote verwondering (sommigen spreken van een ‘religieus’ gevoel, verlaat je de hidden garden.
Of toch niet?
Je draagt hem voor altijd mee, deze geheime tuin.
Je vindt de link naar KARAVAN’s site hier:
Ten zuidwesten van Nara kun je Murau vanuit Tokio bereiken met een treinreis van 1.15u
In de stilte 