Wat mij restte, nakomelingen,
letters,
telkens op een andere rij gezet,

en hoe ver je ook weg was,
twee zinnen waren voldoende,
om je in mijn armen en mijn oud hart
terug te vinden.

Een opwelling.
Een proeve.
Of proeven van.

Zoals de vele zinnen uit het boek ‘De gouden lier’, Archaïsche Griekse lyriek’ vertaald door Paul Claes en uitgegeven bij Athenaeum-Polak & Van Gennep, een boek dat ik telkens weer weggeef en opnieuw koop, soms zelfs alsof het nieuw boek was en ik pas bij lectuur ontdek dat ik het al twee- driemaal in mijn bezit heb gehad.

Paul Claes verloste ons van de aanvullingen die 18-20ste eeuwse ‘dichters’ maakten bij de fragmenten die van de Griekse dichters overbleven.
(Om maar te zwijgen van geslachtsveranderingen waarbij alle mooie jongens in meisjes veranderden.)

Hij laat de tekst zoals de tekst tot ons is gekomen, in zijn naakte onvolkomenheid, maar juist daardoor roept hij allerlei onuitgesproken suggesties op, geeft hij ons de kans om te voorvoelen of aan te vullen in gedachten.
Het fragment als kern waarrond de ideeën en emoties van de lezer onuitgesproken mogen rondcirkelen.

Avondster

Avondster
van alle sterren de mooiste…

Avondster, jij die alles terugbrengt
wat de stralende ochtend verspreidt,
jij bent het die de lam, het geitje
en het kind terug naar de moeder leidt…

Aan Sapfo toegeschreven, 7de-6de eeuw voor Chr

Licht dat uit boeken komt.
Verlichting.
Alleen uit ‘heilige’ boeken?
Absoluut niet.

Uit elk boek, van kook- tot filosofisch boek, hun letters stralen.
Ze verlichten onze beperkte gedachtengangen.
Al die gangetjes
die nog in het donker lagen.
Waar je op de tast
je weg moest vinden,
zetten ze in het licht.

Letters
zijn belagers
van het eigen goeddunken.

Dat wekt wel eens tegenzin op want we willen nu net die boeken of verhalen lezen die onze eigen honger stillen, of onze individualiteit beklemtonen

Een aantal critici nemen die persoonlijke voorkeuren als ijkpunt, de eigen navel als baken.
En uit navels komt niet veel meer dan een kwalijk ruikend kruimeltje.

Ik vecht graag met boeken.
Boeken die zich niet onmiddellijk laten ‘pakken’, die je opnieuw en opnieuw laten stormlopen tot er hier en daar een scheurtje in hun stugheid komt, en vanuit dat scheurtje brokstukken vrijkomen, vage beelden verschijnen, je laten halthouden bij fakkellicht dat de tekeningen op de rotswanden zichtbaar maakt.

Het raadsel.
De vreemde wereld waarin we zullen aankomen met het prachtige boek van Shaun Tan ‘De aankomst’.

Neem me bij de hand.

---