TELEVISIE ZATERDAG 24 JANUARI 2009

-The interrogation of Michael Crowne, 12jarig meisje brutaal vermoord VTM
-The Rundown 2BE
-Firestorm 2BE
-Criminal Justice VRT-1
-The Eagle, misdaadserie VRT-1
-Midsomer Murders Canvas
-Varg Veum, Noorse misdaadserie
-Crossing London, misdaadserie Vijftv
-Spoorloos verdwenen Vitaya
-Datziel and Pascoe Politieserie, Nederl 1
-Louis Theroux, de frontlijn van de misdaadNederl 3
-Perfect Weapon, wapens door de eeuwen heen NGC
-Top Ten Kung Fu Weapons
-Kung Fu Monk id
-Murder she said, misdaadserie TCM
-The Gang that Couldn’t shoot straightTCM
-Slither, misdaadserie TCM
-Air Force One BBC1
-Donna Leon, misdaadserie ARD
-Kingdom Hospital, thrillerserie RTL TVI
-Law & Order Special Victims Unit, politieserie TF1
-Mac Orlan, politieserie FR3

Voor zondag kan onmiddellijk eenzelfde lange lijst worden ingevuld.
Geweld fascineert ons.
Dat is duidelijk.
Ik heb het nu nog niet over de talrijke geweldspelen die via de computer op ons worden losgelaten en die blijkbaar goed verkopen.

Geweld, oorlog, het fascineert ons.
Ons allemaal.

Kijk naar bovenstaande titels.
Neem je programmablad en zet ze voor deze week maar eens bij elkaar.
Schrik je?

Geweld, oorlog, het fascineert ons.
Ons allemaal.

Dat is geen fraaie conclusie, maar een waar uitgangspunt.
Geweld zit in onze genen.
En de media weten goed wat er in onze genen schuilt.
Wat erger is: ze buiten die fascinatie dagelijks uit.
Geweld verkoopt.

Het gevoel almachtig te willen zijn is een overblijfsel van onze vroege kinderlijke almacht.

‘Onze emoties leveren daardoor een fundamentele bijdrage aan de moraal doordat ze die narcistische gevoelens ondermijnen die zo verstrengeld lijken met vooroordelen en agressie.
En ten slotte blijkt het vermogen om het gezichtspunt van een ander in te nemen, waarover een kind evenals de hogere primaten vanaf de geboorte beschikt, een belangrijke bron van op andere gerichte betrokkenheid en emoties.’

Een citaat uit het hoofdstukje MEDEDOGEN EN TRAGEDIE uit Martha Nussbaums eerder geciteerd werk.

Het idee dat ook wij van geweld houden willen we verdringen.
Daarom zoeken we naar monsters, gruwels BUITEN ons.

Het besef van onze eigen kwetsbaarheid en sterfelijkheid wordt door de media onderdrukt.
Zij beklemtonen het monsterachtige in anderen, de boze wereld plaatsen ze ver van ons.

Door hen te vernietigen denken we dat we veilig zijn.
Maar we weten beter.
Gruwel heeft altijd ons gezicht.

Misschien zijn we daarom zo bang van tederheid, moeten we haar verdacht maken, mensen opzadelen met schaamte.

Laat je niet bang maken.
Maar werken we aan de monstertjes in ons.
Vragen we elkaar vergiffenis als we elkaar pijn hebben gedaan, en schenken we die dan ook aan anderen.

Streven we met alle mogelijke middelen een cultuur na waarin concurrentie vervangen kan worden door coöperatie.
Ook al begrijpen we de tragedie niet, we kunnen elkaar bijstaan.
Elkaar niet verlaten.

Mensen die zich verlaten voelen zijn de eersten om zich in wanen te verliezen.

---