O, het kindje op de muur.
In het Japanse badhuis
leven de oudjes
ook na het sluitingsuur
is het hun plek.
O, het kindje op de muur.
Alleen het kindje
kan de schelp
van de schildpad
openbreken.
O, het kindje op de muur.
De prijs voor zoveel durf
is een verlies
van de onsterfelijkheid.
O, het kindje op de muur.
Op enkele meter
van het levenslot
dat de oudjes teistert
aarzelt het niet
om de schildpad
te bevrijden.
Ze is nog erg jong.
In 1975 geboren in Tokyo waar ze ook nu nog steeds werkt.
Tabaimo.
‘What interests me is the idea of setting up a space — be it narrow, dark, or on a slope — somewhere which is not easy to stand, somewhere which makes a variety of demands on how you approach it: basically an environment which denies you a comfortable viewing experience. I deliberately create those kinds of environments for the viewer to view the work in. That being the case, for some people, just the experience of being in this uncomfortable space is enough to make them give up on viewing the work, but there are other people who continue to look at the work in spite of the adverse conditions. It all depends on the viewers’ choice: I don’t just put the work in front of them and make it a comfortable experience for them – they need to be proactive in their viewing if they are to understand what I’m saying. I think the viewers’ stories themselves are the work, so by making the work together in a sense, by setting up spaces which cause the viewer discomfort — spaces which have elements in them that need to be overcome — the works become a participatory experience.’
De kijker als kunstenaar.
Het is duidelijk dat ze niet bij rijstpapier of canvas blijft.
Ze maakt installaties, video’s, en zet al deze vormen samen in een nieuwe ruimte zodat kijkers er zelf een plaats in kunnen (moeten) vinden.
Kijkdozen, vergroot.
Maar zonder de plaats van de kijker bestaan ze niet of blijven het inderdaad levenloze voorwerpen.
De toegang word je makkelijk gemaakt.
De prenten staan dicht bij allerlei traditionele prenten uit de volkscultuur als uit de Japanse historie, maar hun vormgeving is zo eigenzinnig dat je niet dadelijk die aansluiting aanvoelt.
Haar werk was al in België en Nederland te zien, nu in New York, Duitsland en op de biennale van Venetië.
Sommige critici hebben het over ‘the darkside of de Japanese society’, maar dan in een zo lichtende vorm dat je niet weet waar je zelf bent en toch beseft een onderdeel van die dar’k side te zijn.
Het badhuis, de keuken.
Het zijn twee bijzondere ruimtes in de Japanse samenleving.
‘The politician and the flag are both the same symbol. For me, I don’t just want to accept the political nuances that are embedded in the flag. The flag really isn’t something that people should feel reverential towards. Unless people are conscious of the fact that the flag is simply a sign, when they see it they think of the right wing, right? I don’t think it’s good at all that the flag makes people think of the right wing, and something should be done about the ongoing use of the flag as a symbol of the right wing. So when I think about how I feel about it all now, I think that it’s important for people to express precisely what their thoughts are about the flag. When people start to express different ideas, there will be conflicts in opinion and that will lead people to think more.
My works Japanese Kitchen and Japanese Zebra Crossing both feature the flag and I’ve often been asked about whether that has any great meaning to it, but there isn’t: my repetitive use of that motif is my sincere attempt at responding to the flag and by repeating my use of it maybe people will eventually understand what I am trying to convey. I think it’s important to convey the message that the flag is not so important: it’s just a symbol.’
Waarmee het vendelzwaaien op de avond van de CDV-roes duidelijk is gemaakt en wij niet alleen een rechtse volksaard schijnen te hebben.
Ik heb altijd enorm veel plezier als ik werk van TABAIMO bekijk.
Ik wil er steeds andere teksten bij maken.
Mijn kort verblijf in Japan wordt weer tot leven gewekt, en hun darkside is de mijne, ik beken.
In de stilte 