Scenario’s zijn nooit zo echt als de werkelijkheid.
De villa Rosemont in Carouge bij Genève is de verblijfplaats van de familie Breitenstein.
Jules Breitenstein is pastor (en prof theologie aan de universiteit van de stad) net zoals Elie Allégret, en de families zijn sinds lang met elkaar bevriend.

De Breitensteins hebben twee kinderen (geboren in 1898 en 1899) Henri en Sara, leeftijdgenoten van André (1899) en Marc (1900).

Tijdens de paasvakantie van 1916, één jaar voor de ons verhaal begint, verblijft Marc bij de Breitensteins en beleeft hij een idylle met Sarah, een jaar jonger,maar naar Billard zegt, plus mûre.

Ze spreken elkaar met ‘je’ aan, maar Sarah wil een eindje verder en Marc vertelt hoe Sarah terwijl ze melkpot draagt… ““sa blouse lâche descendait et découvrait son épaule ronde” terwijl Sarah: “Tiens, je deviens aérée. Marc relève mon truc!”

Ze schrijven elkaar maar bij zijn terugkeer naar Parijs wordt Marc verliefd op Antoinette (Tati genaamd) Lederlin, zus van zijn beste vriend op het lyceum, Mime Lederlin.

‘Nous nous aimions beaucoup à Paris; j’ étais très heureux; au lycée, ça marchait aussi très bien. J’ étais troisième en version, et deuxième en français. Un jour, en souvenir, elle m’ avait donné une petite bague en aluminium.”

En Billard commentarieert:

‘Sur le terrain romanesque, Marc semble plus proche de la comtesse de Ségur que de Choderlos de Laclos…’

Maar als hij na de paasvakantie 1917 terugkeert vindt hij zijn Tati in de armen van een jonge man.
Larmes et desespoir.

Als hij dus in juli 1917 naar Zwitserland vertrekt dan zijn het niet de afspraken met l’ oncle André die zijn hart sneller doen kloppen, maar zijn haast om Sara terug te zien.

In villa Rosemont zijn de eerste dagen idyllisch.
“Les premiers jours ont été très bons, trop beaux.’

Nog voor iedereen wakker is, zien ze elkaar en ’s avonds als iedereen al lang slaapt, zit Marc nog op de rand van Sara’s bed.
Ze omarmen elkaar, en wandelen in de tuin terwijl ze appelen eten. (paradijselijk!)

Maar het is broer André die zachtjes maar zeker de plaats inneemt in Sara’ s hart.

En Marc laat begaan, want als je echt van iemand houdt, respecteer je ook haar vrijheid.
Hij wil haar gelukkig zien.

En als ze weggaan schenkt André een foto aan Sara met het bijschrift: ‘A ma fiancée’.

‘Tandis que Gide s’ épanouissait dans la joie précocement triomphante de son amour pour Marc, celui-ci remâchait l’ amertume de son échec.’

En Marc’ s conclusie:

‘Voilà, et depuis je n’ ai plus voulu aimer les jeunes filles mauvaises.’

Als hij zich dus de volgende maand in de armen van oom André smijt dan is het duidelijk een reactie op ‘les jeunes filles mauvaises’ die hem ten zeerste interesseren.

En Billard besluit:

‘Décidément, les indices concernant l’ avenir amoureux de Marc Allégret demeurent passablement contradictoires.’

---