Op 25 maart 1920 schrijft La Petite Dame na een lange stilte in haar Cahiers:

‘Je suis navrée de quitter Florence deux jours avant son {Gide} arrivée.’

Dat roept de nodige vragen op.
Maria was immers geen vrouw om zich te laten ‘navreren’, en we vragen ons dan ook af door wie dat dan wel zou kunnen gebeurd zijn, en meer nog: waarom?

Billard veronderstelt dat alleen een vraag van Beth haar vertrek kan verklaren, maar waarom wilde Beth het vertrek van haar moeder?

Begin april komen Elisabeth vergezeld van Whity, die haar in Florence heeft vervoegd in het vakantiehuis van de Van Rysselberghe aan in Saint Clair (dichtbij de Lavandou).

La petite Dame verwacht hen zoals ze Marc en Gide enkele uren later verwelkomt.
Billard schetst de sfeer:

‘L’atmosphère est joyeuse, et Gide pétillant, épanoui’.
Enkele dagen later is Gide met Maria alleen en vertelt hij over haar over Florence.

‘Ce qu’il a tant souhaité est devenu possible, en dehors de sa volonté.’

Bedoelt Gide hier dat Marc en Elisabeth op elkaar verliefd zijn geworden?
Billard stelt zich hopen vragen en komt uit bij de conclusie dat er best iets anders aan de hand kan zijn.

Er waren blijkbaar aanduidingen dat Elisabeth wel eens zwanger kon zijn, maar dat bleek na enige tijd vals alarm om deze oneerbiedige term te gebruiken.
Er moet dus verder ‘ontmoetingen’ worden georganiseerd.

Gide vraagt aan Dorothy Bussy om een logeerplaats voor augustus te zoeken, ‘dans un recoin pittoresqie, ay pays de Galles peut-être.
En Dorothy vindt zo’n plaats, in het Noorden van Wales, in Llanberis, aan de oever van een meer, op tien kilometer van de zee.

Er zijn twee kamers en drie bedden er beschikking.
Zijn uitgenodigd: Marc, Beth en Whity.

Billard vraagt zich met ons af:
‘Comment répartir ces quatre pesonnes dans l’espace reservé? Nous déclarons forfait: trop de combinaisons sont possibles…’

Een andere vraag die moeilijker zal op te lossen zijn: fiare coïncider le calendrier de Marc avec celui des vacances, et échafauder des alibis présentables aux parents de celui-ci.

En er zijn complicaties.
Na zijn jaar filosofie zakt Marc voor zijn tweede deel van zijn baccalaureat.
Hij moet dus zijn tweede zit in oktober goed voorbereiden.

En dan moet hij begin oktober zijn militaire dienst beginnen in Straatsburg.

Hoe kan Gide bekomen dat Marc van de jaarlijkse corvee in La Sapinière wordt vrijgesteld?
En zonder het zelf te beseffen helpt vader Allégret een handje.
Hij wil dat zijn zoon als ‘precepteur’ aan de slag gaat en voor zijn eigen kostje leert zorgen.
Dus moeten er gewoon medeplichtige ouders worden gevonden bij wie Marc in dienst kan.

En hier komt Dorothy Bussy met een oplossing: ze heeft een bende neefjes en nichtjes, en zo komt Marc zogezegd in dienst van de familie Strachey om op de kinderen Erwin, Wilfrid en Ettie te letten die op vakantie zijn in…Llanberis.

In zijn vrije tijd kan hij zich dan aan zijn studie wijden.
En Gide zal voor de financiële kant van beide reizen (de echte en de valse) zorgen. (Marc moet immers met het geld dat hij zogezegd verdiend heeft terug naar Frankrijk reizen!)

Het leven is een soap!

---