40471468

Intermezzi zijn geen rustplaatsen, al doet de titel het wel vermoeden.
In mijn geschrift lopen ze vooruit op allerlei vragen die mij ook voor kennisname van Boomkens werk bezig hielden en die hij, denk ik, eerder wegmoffelt of anders formuleert.

Sprookjes hebben ons lang symbolen aan de hand gedaan waarmee wij op jonge leeftijd ons konden integreren in de maatschappij van goed en kwaad.

Sommigen willen ons laten geloven dat koningen en vooral koninginnen en prinsessen die rol nog altijd moeten vervullen.

Als ik vandaag de bijeenkomst van Zweedse en Belgische gekroonde hoofden mocht zien die in Parijs het hadden over het internet als grote gevarenplaats dan bekruipt mij een licht gevoel van gêne.

Ik citeer nu terug prof. Boomkens:

Dat er ergens nog een nis, een schuilplaats, een hut, een oerbos, of een grot is waar globalisering NIET binnendringt, een GEZUIVERDE PLEK, waar werkelijk kan gewoond worden, waar we de volle honderd procent en meer ECHT THUIS zijn.(…)
Zij die zeker weten dat er een zuivere plaats is, een waarlijke thuis, een genadige en volmaakt rechtvaardige gemeenschap, die aan gene zijde van de moderniteit en de globalisering kan gevonden worden.

Daarmee is de groep bepaald, het ‘wij’ van het geloof in de droom van de totale revolutie, een droom die de grondslag vormt van de moderniteit.

Een droom die is verwoord in de radicale breuk met de natuurtoestand waarover een filosoof als HOBBES nadacht.

Een andere lijn in deze droom-redenering is de omverwerping van het kapitalisme en de afschaffing van de uitbuiting en onderdrukking die de kern vormden van het denken van Marx en Engels, en in de totale zuivering van ons denken en ons taalgebruik dat de kern vormde van Wittengensteins beroemde Tractatus Logico-philosophicus (geschreven in de loopgraven van de eerste wereldoorlog!)

De dromen van Hobbes, Marx, Engels en Wittengestein bleven inderdaad dode letter.

8349‘Nog nooit heeft het rationele denken, c.q. de wetenschap, meer invloed gehad op de loop van de geschiedenis als juist de laatste vijf decennia,via technologische innovaties, rationele politieke technieken en strategieën, pedagogische modellen, medische interventies, etc. en tegelijkertijd heeft diezelfde invloed niet geleid tot de gedroomde revolutionaire zuiverheid en rechtvaardigheid waar Hobbes, Marx en Wittgenstein van droomden. (ibidem)

De goede Parijse feeën zouden het dus beter over opvoeding hebben, over wetenschappelijk onderzoek, over relaties tussen volwassenen en minder volwassenen, in plaats van te streven naar de illusie van de grote zuiverheid die terecht de pureté dangereuse mag genoemd worden. (Levi Straus) en die nog maar eens de bozerik stigmatiseren zodat wij van elke verantwoordelijkheid zijn vrij gepleit.

Ik weet het, de ironie zal hier geen goede meester zijn, want ze ontkent ook nog eens de goede bedoelingen, en wij hanteerden haar al veel te vaak zonder na te denken over de kwetsende gevolgen voor degenen die we zo gemakkelijk ironiseerden.

De kinderen van deze grote familie zijn intussen allemaal dood, hun stof verwaaide onder de moeizame (en bloedige) pogingen van alle mogelijke revoluties en hervormingen.

Maar dat de reusachtige wereld waarin zij woonden tot een dorp zou verschrompelen, een ingewikkeld dorp dat wel, hadden ze nooit durven dromen.

Dat de gedroomde kinderen van de bovenste foto ook niet levensvatbaar zijn voor het leven van alledag mag door de geschiedenis intussen ook bewezen zijn.

Wordt dus absoluut vervolgd.