Ontdekkingen hebben geen aanleiding, anders zouden het geen ontdekkingen meer zijn.
Er was de filmvertoning waarin het ge-animeerde beeld lachte met het perspectief, aangevuld met een dubbelluide klankband, het bezoek aan Mc Donalds waar disco-lichtjes als toegift bij een ‘happy-meal’ duidelijk maakten waarvoor het bedrijf stond, en tenslotte De Slegte waar we enkele mooie albums vonden, en opi, nog wel een leesboekje van AVI 3, wat een code voor het leesniveau was, blijkbaar goed bekend bij het bijna zevenjarige kleinkind.

Toevallig keken we toen naar de nieuwe museumwinkel die voor het Rubenshuis stond en als goede grootvader ga je daar dan ook eens een kijkje nemen.
Tussen de talrijke mooie postkaarten zocht zij er eentje uit waarop een veldslag met steigerende paarden was afgebeeld en een boekenleggertje met de mooie boodschap aan Maria, een mooi evenwicht.

Een beetje uitleg bij de man van wie al dit moois was en een verwijzing naar het huis waar hij leefde en schilderde (of liet schilderen) koppelde de grootvader aan de vraag of ze dat mooie boek met die vele schilderijen van Rubens kreeg.
Ze zouden samen weldra dat huis bezoeken en dan het boek kopen.

Waarop beiden naar het station wandelden, een blauw ijsdrankje kochten waarvan het blauw een tijdje op haar tong achterbleef en dat tot in het station van M. dienst deed als lurk-medium.

Ze wilde onmiddellijk aan het werk.
De grootvader haalde enkele boeken uit zijn bibliotheek en samen keken ze naar wat die meneer Rubens aan het canvas had toevertrouwd.

Ze koos een mooi portretje en je ziet het resultaat hierbij in haar heftige, direkte stijl.
Het portretje is een profiel, een probleem dat zij door de vorm van het gezicht heeft opgelost.

De volgende dag werden er weer plannen gesmeed.
Of ze niet terugkon naar dat schildershuis?
Met haar moeder keerden we door een druilerige regen terug.
De grootvader zorgde voor inkom en audio-gidsen en daarmee draaiden we de klok driehonderd jaar terug en kwamen we langs de spreekkamer binnen in het feestelijk optrekje van deze welstellende kunstenaar.

Musea zouden zonder al te veel moeite een mooie audiotape voor kinderen kunnen maken, maar die was er niet, het geld van cultuur wordt aan de fitheid van de kindjes besteed.
Toekomstige sporttalenten hebben hier een streepje voor op mogelijke toekomstigen met creatieve mogelijkheden.

Ze luisterde heel aandachtig naar de fraaie tape.
Ze keek naar de kamers waar een touw doorliep zodat je zeker weet dat je in een museum bent, ze begreep heel goed dat de grote schilder ook niet van leed werd gespaard bij de dood van zijn twaalfjarig dochtertje en het verscheiden van zijn eerste vrouw, en ze keek tien minuten lang naar de reusachtige doeken in de grote zaal.

We kwamen weer in de museumwinkel terecht en we kochten het boek.
De Nederlandstaligen waren uitgeput.
Er was ook een boek voor kinderen, maar dat kreeg geen blik.
Het moest en zou het boek met de vele prenten zijn.

We draaiden nog twee zilveren munten waarvan zij dacht dat het munten uit Rubens tijd zouden zijn en gingen vervolgens pannenkoeken eten.

---