Op mijn tocht gisteren vielen me vooral de graffiti op.
Vaak van een ontroerende schoonheid, maar altijd duidelijk, wild, een geurspoor gelijk.

Ik was hier.
In een andere beeldentaal maar net zo geformaliseerd als de klassieke beeldentaal.

Net toen het begon te regenen en een TGV het spookachtige Luikse station binnenreed, dacht ik aan Venetië, de biënnale, en aan een merkwaardig man die in 1961 in Roemenië werd geboren en nu overal ter wereld tekeningen op museummuren of kunstplaatsen maakt.

Beter dan mijn verhaal kun je hem zelf in het MoMa (Museum of Modern Art NY) aan het werk zien door het filmpje aan te klikken.

diva

En vergeef me, lieve vriendin, maar ik hoopte van ganser harte dat Dan ons parlement even mocht komen vol tekenen want voor hem zou een land als het onze een dankbare bron van inspiratie zijn.

Jaja, er zijn tentoonstellingen in de wandelgangen van het Vlaamse parlement, maar ik noem het vaak ‘ingekapselde kunst’, ze mag zelfs in het koninklijk paleis binnen waar miljoenen kever-lijkjes de zoldering doen schitteren.

Ik denk niet dat Dan een grote muur ter beschikking kreeg tenzij er een sponsornaam op mocht komen, of hij vooral de verliezers kon belachelijk maken, of de terugkeer van Verhofstadt (wij zeiden geen vaarwel!)
Want in hun overmoed zouden zij deze ‘kunst’ eerder als ‘rechts’ aanvaarden want iedereen begrijpt een grap, tot er eens iemand met iets meer herseninhoud langskomt en zichzelf herkent en wij deze Roemeen onmiddellijk via de blauwe broeders het land kunnen uitwijzen!

Kunst is wel degelijk politiek en daarom gevaarlijk voor machthebbers.
Dus roer U ten allen kante, broeders en zusters, de inspiratie zal elke dag rijkelijk voorhanden zijn.

Maar morgen meer.
Veel genot bij het zien van zoveel spontaans moois, en dat nog wel op de muren van een museum!