In het Louvre vond ik dit beeld: een hoofd van een treurende, een grafbeeld.

Hier roept de steen het uit.
Geen vragen naar kunst of kunstenaar.

Puur verdriet is het.

En een grafschrift uit dezelfde Griekse tijd:

Dit hier is het graf van een zevenjarig kind. En ook het graf van zijn vader. Ze hebben beiden slechts één naam:
Markellinos. Kronen, plengoffers, snikken en gezangen,
Dat is het wat men, ter jouwer ere, offert aan je graf, Markellinos.

Toch, in plaats van plengoffers bracht je vader
Jou , als vanzelfsprekend, het offer van zijn eigen leven:
deelgenoot van je naam, was ook jouw afscheid het zijne.

Gevonden in Ephese, West-Anatolië, Turkije, IIIde eeuw na Chr.