VIERENTWINTIGSTE SCÈNE

NU LIGT ALISON OP HET ZEIL.
HIJ KAN GEEN WOORD MEER ZEGGEN EN ROCHELT ZO NU EN DAN.
HET IS DUIDELIJK DAT ZIJN STEM VOORLOPIG (?) IS UITGESCHAKELD.

EMMERICH
Probeer nu niet te spreken, Alison.
Alleen rust kan helpen.
Zwijg, en rust.

ALISON PROTESTEERT HEFTIG MAAR KAN INDERDAAD ALLEEN SCHOR GELUID VOORTBRENGEN.

EMMERICH
Neen, Alison, ik ben niet uit de doden opgestaan.

ALISON GEEFT TE KENNEN DAT HIJ ER NIETS VAN BEGRIJPT: EMMERICH WAS TOCH OPGEHANGEN?

EMMERICH
Ik denk dat ik gewoon het bewustzijn verloor.
En toen ik bijkwam zag ik jou je hoofd in de lus steken en ik riep.

Ja, ik riep.
Zoals je uit een diepe slaap wakker denkt te worden maar je blijkbaar in een volgende nachtmerrie bent beland.
Ik wilde dat het zou stoppen.
Ik riep.
Niet doen, Alison, riep ik.

ALISON DOET TEKEN DAT EMMERICH NU PLOTSELING KAN SPREKEN, DAT HIJ DAAR NIETS VAN BEGRIJPT, DAT HIJ MISSCHIEN WEL DENKT DAT EMMERICHS ZWIJGEN EEN SOORT LIST WAS.
HIJ WIL OP EMMERICH LOSHAKKEN, BIJNA UIT GEWOONTE.

EMMERICH

Rustig, Alison, rustig.
Zoals jij je stem verloor, zo heb ik de mijne teruggekregen.

ALISON KAN ZICH NIET BIJ DIE OMGEDRAAIDE WERELD NEERLEGGEN, HIJ STAAT MET ZIJN ARMEN TE WIEKEN EN LEGT WOORDELOOS ZIJN ONMACHT UIT ZONDER BEGREPEN TE WORDEN.

EMMERICH
Ik zei toch dat je best zou rusten, Alison.
Ik begrijp er ook niets van.
Misschien zijn we dood.

ALISON BLIJFT IN ZIJN DRUKTE STEKEN.
WE ZIEN HEM GELUIDLOOS ‘DOOD’ ZEGGEN, MEERMAALS.
HIJ GAAT NAAR EMMERICH EN VOELT OF HIJ VAN VLEES EN BLOED IS, IETS WAARIN HIJ BEVESTIGD WORDT.

EMMERICH
Ja, dood.
Dit is wellicht het vagevuur.
Als straf voor onze zonden moet ik nu spreken en ben jij met zwijgen belast.

Of het is toeval.
Zoals de hele schepping tenslotte op toeval berust.
Een mooi woord overigens: toe-val.
Net als je een verklaring voor het bestaan denkt gevonden te hebben klapt de val dicht: toe-val.

ALISON DRAAIT ZICH BOOS OM.
ALS EMMERICH NAAR HEM KOMT OM HEM TE TROOSTEN REAGEERT HIJ ALS EEN NUKKIG KIND.
HIJ DRAAIT ZIJN HOOFD, VINGER VOOR DE MOND EN DOET ‘SSSTTT’.
DAT HERHAALT ZICH ENKELE MALEN.

EMMERICH
Als jij denkt dat ik moet zwijgen, dan hou ik mijn mond.

ZE ZITTEN NU BEIDEN OP HET ZEIL EN WIEGEN ZACHTJES HEEN EN WEER.
OOK NU NOG DREIGT ALISON MET SSSTTT ALS EMMERICH IETS WIL ZEGGEN.

EMMERICH
Maar we moeten plannen maken, Alison.
Of wil je dat ik met gebarentaal spreek?

ALISON LOOPT BOOS NAAR ZIJN LADDER STEEKT OPNIEUW ZIJN HOOFD IN DE LUS EN KLIMT ENKELE TREDEN HOGER.

EMMERICH

Alison!
Niet doen!

MET GEBAREN EN SCHORRE KLANKEN PROBEERT ALISON HEM UIT TE LEGGEN DAT HIJ DOOR EEN VOLGENDE OPHANGING WELLICHT ZIJN STEM KAN TERUGKRIJGEN EN DAT EMMERICH BEST ZIJN VOORBEELD ZOU VOLGEN ZODAT DE WERELDORDE WEER HERSTELD ZAL ZIJN.
HIJ WIJST DUS NAAR EMMERICHS LADDER.

EMMERICH
Wil je dat ik…?

ALISON KNIKT HEVIG EN MAAKT HET NOG EENS DUIDELIJK DAT EMMERICH ZIJN HOOFD DOOR DE LUS MOET STEKEN.

EMMERICH
Jij wilt weer kunnen spreken en ik moet opnieuw zwijgen?

HEVIG KNIKKEN

EMMERICH
Ik denk er niet aan!
En wie zegt dat jij je stem terugkrijgt als je je ophangt?
Je kunt net zo goed voor altijd zwijgen.
Het was toeval, en toeval herhaalt zich nooit.
Of wil jij toeval met toeval vermenigvuldigen om opnieuw naar de maan te kunnen blaffen?

Ja, Emmerich.
Blaffen naar de maan.
Ik ben blij dat ik het nu eindelijk eens kan zeggen.
Jij bent een maanblaffer.
Jouw filosofie is zo lek als je hoofd.
Je bent een woordenkramer.
Mijn god, dat lucht op na al die jaren.

ALISON HEEFT ZICH LOS GEHAAKT EN ZIJN HOOFD UIT DE LUS GEDAAN.
HIJ SLUIPT NU NAAR EMMERICH OM HEM IN ZIJN LUS TE VANGEN.

EMMERICH
Ik zeg je dit als vriend, Alison.
Je mag mijn woorden niet verkeerd opvatten.
Want al blafte je, er waren momenten dat je geblaf alleraardigst klonk.
Ik weet het: er zijn momenten dat de hond aan de ketting een aria kan zingen, maar juist dan is er niemand thuis.
En eens zijn bazen weer thuiskomen en hij de aria wil herhalen klinkt alleen dat schor geluid dat jij nu produceert.

Maar het went, Alison. het went.
Een spreekverslaving is niet vlug te genezen, maar eens je zo ver bent, zul je anders leren denken.
Zonder woorden of klanken.
Eerst denk je zoals muziek.
Daarna blijven er alleen vergezichten en bergtoppen.
Je woorden…

ALISON HEEFT DE STROP ROND EMMERICHS NEK GEGOOID EN TREKT HEM DICHT.
ER ONTSTAAT HANDGEMEEN.
HET GELUID VAN AANSTORMENDE RUITERS WORDT HOORBAAR, SCHERPE FLUITMUZIEK.

EMMERICH
Hou op..Alison.
De ruiters van de stad.
Ze komen ons halen voor het wonder.

---

BLACK OUT

---