Beste Abraham,

In mijn schetsboek, al dan niet materieel aanwezig, sloeg ik vandaag de 100 schilderijen op zoals jij gisteren voorstelde.

Ik ben nu in Zürich en leerde daar een merkwaardig hedendaags kunstenaar kennen.
Hij doet enigszins denken aan Bernard Faucon, waarschijnlijk omdat hij ook vaak met poppen werkt en vanuit zijn eigen jeugdherinneringen vertrekt, maar is anderzijds druk bezig met het gebruik van diverse materialen waar jij gisteren (toevallig?) ook al naar verwees: tijdschriften, collages, enz.

Ik ben altijd erg geboeid geweest door het opnieuw citeren van reeds bestaande afbeeldingen, zeker als ze door dat citeren opnieuw een ander leven kunnen leiden.

Tenslotte zijn wij ook maar citaten van wat al lang voor ons is gebeurd en nog lange tijd na ons zal plaats vinden.

Hij heeft hier net de grote kunstprijs van het kanton Zürich gekregen, der Manor-Kunstpreis, de stad trouwens waar hij woont al is hij in 1977 in Georgië geboren en beweegt zijn werk voortdurend op de snijlijn tussen die verbrande wereld en de onze.
Zijn naam: ANDRO WEKUA

Hierbij nog het bekroonde werk:
‘I’m sorry I’m not funny tonight’.

En in Zürich funny zijn is inderdaad niet zo makkelijk ook al is Zwitserland toch nog in de achtste finale van de Wereldbeker Voetbal geraakt.

Volgende dagen meer!

I’m so sorry sir
I’m not funny tonight

En het smaakt naar zout
de saxofoon in de downtowns bluesbar
de waterige ogen
van de dronkaards aan de toog.

En jouw stem
het schuren van de hemelpoort
als de wolken boven Alabamah
zich eindelijk samenpakken
en de regen
op de ramen rammelt

En dat met de laatste borstelstreken
op de kleine trom

I’m so sorry
I’m not funny tonight