Waarde Antikwaar,

Jij bij de wetenschap tenhuize Darwin, ik bij de kunst…in Beiijing.
Ik stuur je hierbij enkele foto’s uit een slide gallerie van de New York Times.

Het zal jou zeker bekend zijn dat de hedendaagse Chinese Kunst ‘aardig’ verkoopt in het Westen, maar wil je de markt van nabij volgen en nog meer geld verdienen, dan moet je dus ook ter plekke zijn, dacht Pace Wildenstein, eigenaar van menig gallerij in New York en elders in de grote wereld.

Hij zorgde voor een aardig opstapje in Beiijing, een vroegere munitiefabriek aub, in het hart van Beiijings gallerijen-district, het ‘Factory 798-district’.

“Beijing is a crossroads” for Taiwan and Hong Kong, said Arne Glimcher, chairman of PaceWildenstein. “Shows there sell out to other parts of Asia.”

 

Arne was niet de eerste om dit te ontdekken want sinds 1995 houdt Sotheby’s reizende tentoonsellingen en veilingen in Hong Kong (al vanaf 1973) en openden zij vorig jaar een kantoor in Beiijing.

Als illustratie, Sotheby’s vierdaagse lente-veiling in Hong Kong bracht zo maar eventjes $227 miljoen dollar op, de hoogste omzet ooit in Hong Kong.

Deze gallerij ‘Pace Beiijing’, ligt in een omgeving die je met het New Yorkse Chelsea zou kunnen vergelijken.
Richard Gluckmann, een New Yorkse architect, is de designer (bouwde ook het Andy Warhol museum in Pittsburgh en het museum voor hedendaagse kunst in San Diego)

Pace Wildenstein heeft de kruim van de hedendaagse Chinese kunstenaars onder zijn gallerijenvleugels: Zhang Huan en Zhang Xiaogang, de zogenaamde man van het ‘cynisch realisme’.

Hierboven het mooie beeld waarmee Zhang Huan zijn website opent, en hieronder Zhang Xiogangs ‘generaal’.
Bij Sotheby’s in Hong Kong haalde een bewerkte foto uit de ‘Bloodline series’ van deze laatste kunstenaar deze maand nog de som van $6 miljoen dollar.

De nieuwe gallerij in Beiijing moet opengaan op…8 augustus, het begin van de Olympische spelen.
Als aanvulling, en voor wie nog op tijd mijn brief leest is er een heruitzending op de WDR vandaag 29/4 om 15u een prachtige documentaire ‘Ein Klavier geht um die Welt’, of hoe Bechstein de markt in China tegemoet komt, een markt waar 85 mijoen mensen willen leren piano spelen.

Jaja, Bechstein.
Tijdens de tweede wereldoorlog verklaarde één van de familieleden dat ze best een zoon van Hitler had gewild!
En al is de firma daarna door de Amerikanen overgenomen, op hun website vond ik de vreemde tekst waarmee de stichter zijn succes verklaarde omdat er een ‘god’ aanwezig was bij het begin van zijn carrièrre.

Groot geld!
Kunst in dienst van de centen?
Ik weet het, het is niet nieuw, de heer Rubens kon er van meespreken, maar…kunst als economische factor in dienst van een regime?

Ik ga naar de bloemen in de tuin kijken.
De blauwe regen bloeit bijna.

---