Wie goed kijkt, weet dat de families niet compatibel waren.
En dan bedoel ik niet dat ze elkaar rauw lustten, maar alleen al de keuze van fotograaf drukte het verschil uit: Shatz (merk ook in het Duits de mooie combinatie: de “Shatzen”) hield het bij Homann in de Alexanderstrasse die in aanzien stond bij de lagere officieren en stadsbeambten terwijl de Gilman’s hun portretten bij Wirchikowski op het Majorenhof lieten vervaardigen, een fotograaf die kunstenaars en leraren tot zijn klanten kon rekenen.

En je moet ook geen mensenkenner zijn om de strijdlust bij de Shatzen en de beschavingslust bij de Gilman’s uit het gemaakte portret van de kroost af te kunnen leiden.

Het speelgoedgeweer aan de ene kant en het paardje op wielen aan de andere kant geven naast de blik waarmee ze de toekomst in kijken en hun lichaamstaal ook wel de nodige informatie omtrent de levensstijl.

Was het paardje eigendom van de studio, het geweertje echter werd van huis meegebracht door de jongste spruit, want hij wilde daarmee duidelijk aantonen dat hij ‘soldaat’, beter nog ‘generaal’ zou worden terwijl de Gilman’ s het bij de gevleugelde paarden van de inspiratie wilden zoeken.

De wederzijdse commentaar op de portretten was dan ook te voorspellen.
‘Schaapachtig!’ klonk het verdict van de Shatzen.
‘Woestelingen!’ was het oordeel van de Gilmannen.

Ontmoetten ze echter elkaar dan was de toon allerminst vijandig.
‘Zo’n leuke jongens bij dat paardje.’
‘Toffe troep hoor, en zo ongedwongen!’

En of dat een nieuw matrozenpakje was van bij de Pollacks? (een dure kledingszaak dicht bij het Duitse college)
‘Dat had gekund, maar het was getekend door een jonge ontwerper van de Kopelman-familie die niet voor niets couteriers in Sint Petersburg kenden, en in ‘eigen atelier’ (thuis dus) uitgevoerd met respect voor het origineel.’

Er was een soort ‘familietaal’ ontwikkeld waarmee ze vriendelijk elkaar konden pesten zonder onwelvoegelijk te worden of iemand openlijk te vernederen.

De foto van de oudste Gilman op de driewieler werd ten huize Shatz op gebrul onthaald.
Zo’n grote jongen die nog op een driewieler poseerde. (de driewieler was tweedehands, en het gezicht van de geportretteerde laat dat duidelijk zien)
En dan dat bosje bloemen!
Was hij op weg naar zijn lief? Neen, naar de Alexander Nevski kerk natuurlijk.

De foto van de jongste Shatz, (een jaar of twee voor de familiefoto met het geweertje!) gemaakt bij Bulla in de Nevski Prospect in Sint Petersburg, lag zwaar op de Gilmannen maag.

Of ze hem met geweld dat fluwelen pakje met kanten kraag hadden aangetrokken, gewoon om uit te pakken met een beetje beschaving dat ze niet hadden. (uitpak-beschaving, was een geliefd woord van het Gilman opperhoofd).
En waarom moest dat nu per se in Sint Petersburg, en nog wel bij Bulla die natuurlijk banden met het keizerlijk hof voorgaf?

Morgen het vervolg.