Groottante Dorrit was in 1924 het ‘spontane’ uithangbord voor het nieuwe Royal 10 model typmachine.
Ze had die functie niet aan haar vingervlugheid te danken, maar vooral aan haar ‘spontaniteit’, het hart op de tong, het woord gezegd voor het bedacht kon worden.
En vergeten we vooral niet haar charmante verschijning zoals ze daar zit te gloriën tussen de bedrijfsbazen en hoofdverdelers van de Royal 10.

Ze slaagt er zelfs in niet in de camera te kijken, iets wat ze waarschijnlijk net daarvoor op verzoek had gedaan en na een onderdeel van een seconde had opgegeven wegens te vermoeiend of te vervelend.

De twee wat zure mannen links van haar hadden daar wel een reden voor.

Helemaal links had Fred B. nog maar net te horen gekregen dat niet zijn charmante vlam de hoofdrol in de presentatieklus mocht spelen maar eerder het warhoofd Dorrit, ook al werkte ze maar als assistente van de hoofdboekhouder en was zijn bureelpoes toch al vervangende secretaresse bij afwezigheid van de overjaarse mevrouw Collins, terwijl de man met handen in de broekzakken achter Dorrit zijn plannen voor het komende weekend met het glunderende model moest opgeven omdat zijn vrouw ontdekt had dat hij helemaal geen congres in Philadelphia zou bijwonen, maar het platteland wilde opzoeken met het glunderwonder van de boekhouderij.

De andere charmeur met de handen in de broekzakken, rechts van haar, met vlinderdas en duidelijke haarscheiding daarentegen zag daardoor zijn kans schoon om zijn peinzende blik -en hij kijkt niet naar de Royal 10- in daden om te zetten.

De andere drie heren op de foto tonen professionle vriendelijkheid ten dienste van dit nieuwe typwonder -de machine dan- dat weldra de States zou veroveren.

Vergis je echter niet.
Groottante Dorrit was helemaal niet het domme ponyhoofdje; haar warrigheid, haar directheid was niet alleen een karaktertrek, maar ook een wapen.
Ze kon een man met een gulle lach de volle laag geven, en zelfs een uitslover wist ze met de uitdrukking ‘…hoe was de naam alweer?’ van zich af te schudden nadat ze een week zijn veroveringspogingen had geduld.

Zij was de ware Royal 10, zoals uit haar levensloop zal blijken.

‘vervolgt’