een fragment (216)

450_928e4cc7c88399d0ee8ca015f550e0f6

Dit is een fragment uit “Triangel, documenten bij een afscheid, een roman”.
Je kunt het ganse boek weldra  lezen via dit blog, titel bovenaan.

38. Woorden

Elk woord kun je oppompen.
Het krijgt dan een dikke buik zoals een aanstaande moeder. Is zijn tijd daar, komen er wel honderd kleine woordjes uit dat ene woord.
Ze zijn nog bloot en ze huilen omdat ze nog niets betekenen.Tot ze iemand vinden die hen verzint. Ze spurten om ter eerst naar een verhaaltje.

Het woordje ‘er’ van er was eens, wint meestal. Maar ook het woordje ‘toen’ -‘toen de winter voor de deur stond.’- heeft snelle voetjes.
Ik hou ook wel van trage woorden zoals ‘gelukkig’ waarmee verhaaltjes eindigen: ‘ze leefden nog lang en gelukkig’.
Woorden die een geheim verbergen of heel traag open bloeien vind ik het mooist.’Piramide’ of ‘verduizendvoudigen’ bijvoorbeeld.

Woorden met belletjes om hun enkels zoals ‘tierlantijntjes’ gebruik ik als ik droevig ben.

Nu ik vandaag naar buiten kijk, vind ik ‘morgenkrieken’ prachtig.
Het licht gekookt in rijstpapier, saffraan erbij, snuifje vanille, 24 krieken en enkele oranjesnippers. Het recept voor een vroege wintermorgen.

Warm in woorden bewaren

.Elias, engel zonder nepvleugels in hospitaalbed


onzichtbaar worden (215)

865_e09daedc3f797ea12f9f0492ab0a3ac7

RECYCLING

When in a fit of anger my father killed the cat,
Bartolo my cat
because it put its tail in his broth
and because it was already old and didn’t catch mice as it should
and because it was expensive to maintain,
when my drunk father killed it with his hands
there was a noisy confusion at home.
All came, all:
my sister said: save me the eyes
for a pair of earrings, and Martino,
our blind neighbor, bagged the guts
– you can make violin strings with them –
and mother, who cried at first, cried with me;
she wanted the fur
to put as a collar on her jacket,
and the whiskers
were bagged by my brother Eladio the mechanic,
and the fur on its paws became
nice pincushions
for the fat witch that lives at the back of the courtyard
and is a dressmaker.
What was left they boiled with salt and onions.
They gave it to Luis, who sleeps on our street,
because with it you can also make cat broth for the hungry.
I asked for the bones.
I bite them one after another in front of my sister’s mirror
because my grandmother said
that if you bite the right one you become invisible.

PIEDAD BONNET
Colombia


RECYCLING

Toen in een vlaag van woede mijn vader de kat doodde,
Bartolo, mijn kat...
omdat hij zijn staart in zijn bouillon stak
en omdat hij al oud was en geen muizen ving zoals het moest...
en omdat hij duur in onderhoud was,
toen mijn dronken vader hem met zijn handen doodde
was er een luidruchtige verwarring in huis.
Allen kwamen, allen:
mijn zus zei: bespaar me de ogen
voor een paar oorbellen, en Martino,
onze blinde buurman, pakte de ingewanden.
- je kunt er vioolsnaren mee maken -
en moeder, die eerst huilde, huilde met mij mee;
ze wilde het bont
om als kraag op haar jas te zetten,
en de snorharen
werden ingepakt door mijn broer Eladio de monteur,
en het bont aan zijn poten werd
mooie speldenkussens
voor de dikke heks die achter op de binnenplaats woont...
en kleermaker is.
Wat overbleef werd gekookt met zout en uien.
Ze gaven het aan Luis, die bij ons in de straat slaapt,
omdat je er ook kattenbouillon mee kan maken voor de hongerigen.
Ik vroeg om de botten.
Ik beet ze een voor een voor de spiegel van mijn zus...
omdat mijn grootmoeder zei
dat als je in de juiste bijt, je onzichtbaar wordt.

PIEDAD BONNET
Colombia
Tabby cat with blue eyes gives a sweet look to the camera