Het is een wrede god hij wiens naam geen medeklinkers heeft en van wie geen beeltenis mag vervaardigd worden. Hij doodt al de eerst geborenen van de Egyptenaren als ze zijn volk niet naar hun Beloofd Land laten gaan.
Ook de zoon van de farao wordt niet gespaard.

Dat tafereel wordt hier door Tadema verbeeld.(klik op onderschrift voor grote afbeelding)
Op de achtergrond staat het uitverkoren volk klaar om weg te gaan, want nog treffender dan het geweld van de eerste atoombom, nu 60 jaar geleden in de woestijn uitgetest, is het doden van de eerst geborene, degene die jouw sterfelijk beeld van een beetje meer eeuwigheid moet verzekeren.

En toen ik het doek zag, dacht ik terug aan “de tien geboden” van Cecil B. Demil, dat spektakel waarin Yul Brynner zaliger als farao zijn eerst geborene in de armen houdt, voor mij als jongen een onuitwisbaar moment waartegen Gods snijbrander waarmee hij de tien geboden in de rotsen beitelt in het niets verviel.

En dat verband tussen Tadema en de spektakelfilmen, is nog eens niet ver gezocht want Tadema’s doeken zijn meermaals als inspiratiebron voor dergelijke producties gebruikt.
Hij had een enorme kennis van de oudheid, documenteerde zich tot in de kleinste details en bezat een grote fotoverzameling van Romeinse en Griekse beelden en voorwerpen.

Je mag er dus zeker van zijn dat alles wat je hier zo dramatisch ziet uitgebeeld alvast historisch verantwoord was naar de kennis van de laat negentiende eeuw.

Al waren de Egyptenaren ook niet mis met hun slavernij en andere pesterijen, als kind vond ik het toch een brug te ver, deze wraak.
Zoals Josef aan het hof zijn broers pest die hem ooit als knaapje in de put achterlieten, zo had die Oud Testamentische god alleen de wreedheid van de wraak om rechtvaardigheid te doen geschieden.

Ik zag de reportage over de doodstraf in Amerika, zelfs voor jongens van zeventien, waar een gezaghebber koudweg komt verklaren dat hij zo’n doodstraf rechtvaardigde vanuit de Bijbel waarin staat dat wie een leven neemt zelf mag gedood worden.

Terwijl houden we twee minuten stilte om de slachtoffers van extremistische moslims te gedenken.

---