Uit het reiscarnet

Ach, zei mijn vader, de woestijnvos,
het zand is geluid, wist je dat niet

de woestijn zingt

en de partituur van deze gekorrelde golven
vreet aan je ziel, de ster in de koude nacht,
het gloeiende oog van de Oneindige overdag

de woestijn zingt

niet in de kathedralen of moskeeën,
minder nog in de tochtige kloostergangen
of bij de donderende golven van de zee
woont hij
maar in de klaarte van de woestijn is hij thuis

de woestijn zingt

zei mijn vader, de woestijnvos,
het zand is geluid, wist je dat niet?