Hij werd Guglielmo Fiammingo, Willem de Vlaming, genoemd in Italië, toen hij in dienst was bij de Florentijn Benvenuto Cellini.
Nochtans was hij een rasechte Nederlander, deze Willem Danielszoon van Tetrode, geboren en getogen in Delft.
Het was nog een mooie tijd toen al het volk dat uit de Nederlanden kwam met de naam Fiammingo werd bedacht.

Willem reisde rond 1547 naar het Zuiden en kwam toen in dienst bij de fameuze Florentijn die vooral in opdracht van Cosimo I de’ Medici restauratiewerken aan antieke marmeren beelden verrichte naast het construeren van ander fraais.

In 1551 gaat hij bij een andere Willem werken, Guglielmo della Porta, en uit die tijd komt het fraai Mercuriusbeeld dat ik je hierbij verzend.

Je ziet de boodschapper van de goden hier op het moment dat hij op het punt staat om weg te vliegen, deze zoon van Zeus en Maia, de dochter van Atlas.

Naast zijn postbodewerk begeleidde hij ook de stervelingen naar de onderwereld.
Voor bronsgieters stond de vlucht van Mercurius symbool voor het na verhitting vloeibaar geworden brons.

Dit bronzen beeld in gesleten donkerbruin is één van de vier variaties op het thema en het oorspronkelijke beeld kun je bewonderen in de Bargello in Florence.

Grappig is dat dat de beeldhouwer ook nog een Hercules goot die de bijnaam “Pommarius” kreeg, en dat vanwege de appels die hij achter zijn rug verborgen hield.

Dit 44,5cm hoge beeld van Mercurius is in het Rijksmuseum te Amsterdam te bekijken.
Mercurius is hier een bevallige jongen die niet alleen door zijn gevleugelde voeten maar door heel zijn houding een teken van beweging, verbinding is.

De boodschapper is ook een teken van het mooie dat hij overbrengt, zijn ideale lichaam, zijn gespierde ledematen stralen het toenmalige beeld van de nieuwe mens uit.
Hij blijft echter een jongen en is niet tot de majestueuze nazi-inspiratie van het klassieke te herleiden.
Eens hij zijn goddelijke post heeft bezorgd, zal hij achter de meisjes (of jongens) aanzitten en sterk overdreven verhalen vertellen over zijn avonturen.

Er was ook nog een martelaar, een heilige Mercurius, een van de soldaten-heiligen uit de Romeinse keizertijd van Decius en Vallerianus.
Hij wordt in de Koptische eredienst vereerd.

Dat hij ook zijn naam aan een planeet en dus aan tal van sterrenwachten heeft gegeven zal niemand nog verbazen.

Hier is hij een jongeman, een mooi mix van mens en god.
Een troost dus voor degenen die de langste reis gaan beginnen.
Wellicht is dat zijn laatste bericht dat hij aan de stervelingen brengt: kom nu maar, je mag deze arena verlaten voor rust en rede.