I am coming, I am coming! I am coming through, coming across the divide to you.
In this moment of unity, feeling an ecstasy: to be here, to be now — at last I am free!
I am on earth, and I am in outer space; I’m being born, and I am dying.
We are joined — we are one — with a human face.
We are joined — we are one — with a human face — yes! At last!
Yes, at last, to be free of the past and a future that beckons me!
I am coming, I am coming, here I am:
neither a woman nor a man.

“Coming” by Jimmy Somerville, Sally Potter, and David Motion

Als dat geen mooie entree is als antwoord op jouw wederkomst, waarde ex-psychie van mij.

Maar ik doe het met prentjes vandaag, hier gaan we:

Voilà, voor wie mocht twijfelen de mooie jongen staat aan de rechterkant van de eerste twee foto’ s.

Niemand zal zich voorlopig in het vrouwelijke beeld vergissen, maar die andere schoonheid, is dat nu echt…?
Ja, dat is.

Volgende stap.

Bekijk nu het meisje (Hillary Swank), rechts van deze tekst, en Johny Depp, en het mag duidelijk zijn dat de wit-zwartfoto hieronder Johny is.

Beetje verwarrend toch!

Dus laat ik even mijn zeer gëeerde Camille Pagla aan het woord, geïnterviewd door de jonge Richard Speer (USA) van wie ik ook even deze beelden heb ontleend.

Everything in queer theory now is so politicized that gay people are stopped from any self-reflection.
Know thyself, OK? People who identify themselves as exclusively gay-I’m saying that’s a trap. Stop thinking like that! If you say, “I want to be this way for the rest of my life,” all right, fine, I endorse it.
But you should also say, “I’m going to keep the doors open and allow myself to respond to life as it happens.” I believe that every single human is born with a potential for bisexual response.
The real mystery is why anyone would be exclusively heterosexual or exclusively homosexual.
My ideal universe is one in which people have a primary sexual orientation but feel absolutely free to experiment across gender lines, to respond to the moment, to the person. That’s sophisticated! That’s truly creative!

Paglia Camille, in Willametteweek on line, 20/4/2005

Als iemand op zoek is naar wie die Paglia is, dan verwijs ik even naar onze artikels in dit blog en zeker naar haar boek:
“Het Seksuele Masker”, Kunst, seksualiteit en decadentie in de westerse beschaving, Prometheus, Amsterdam 1992

De beeldvorming man-vrouw, jongen-meisje is meer cultuurgebonden dan wij wel willen geloven.
Straffe uitspraken van geef mij maar ne vent (aan het woord een bekende seksuologe) of andere goed bedoelde afweer-uitspraken beklemtonen voortdurend onze angsten.
Angsten als man voor het vrouwelijke en vice versa.

We gaan nog eventjes verder

Het mag dan wel zijn dat wij ons sterk tot dat androgyne voelen aangetrokken, publiciteitsmensen weten waarom, toch benadrukken wij voortdurend het beeld dat nomadenstammen nodig hadden om niet uit te sterven, en dus alle zonden van Sodom en Gomarra in de heilige schriften neer te schrijven, omdat het een kwestie van overleven was.

Het meisje links en de jongen rechts zullen, denk ik, op beider kunnen sympathiek overkomen, en met het woord “sympathiek” bedoel ik dus ook: zullen aantrekkelijk zijn.

Wij zijn geen nomaden meer.
Je zou dus denken dat we open zouden staan voor verdiepte beeldvormen waarin dat strikt mannelijke en strikt vrouwelijke inderdaad in elkaar kunnen overlopen.

Maar dat is een Franse revolutie te ver.
Hier begint het boe-geroep.

Decadentie, Perversie, en ik ken nog een aantal woorden die elke eeuw weer opduiken als mensen naar deze vaststellingen verwijzen.

Wel, laat me toe nog enkele beelden naast elkaar te zetten:

Iedereen herkent Judy Foster naast mezelf in de hippere jaren 60, met excuses voor de vergelijking.

Maar het was maar een spelletje, bedoeld om een glimlach op je gezicht te toveren.

Geen discussiepunt, noch minder een stelling.

We hadden het over beeldvorming, en wat kun je dan beter doen dan de beelden voor zich te laten spreken?

Het mag duidelijk zijn dat enig nadenken altijd leidt tot grotere verdraagzaamheid, of zoals ik gisteren in de eerder sentimentele film omtrent Iris Murdoch hoorde zeggen:

Het feit dat je onderwijs krijgt is op zichzelf niets waard.
Het feit dat je vrij bent al evenmin.

Maar het feit dat je door dat onderwijs meer vrij kunt worden (lees gelukkiger) is belangrijk!

Vandaar mijn scholastieke poging!

Je ex-patiënt

---